Articles by "Μαριάνθη"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαριάνθη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Το «Λεξικό χωρίς γραβάτα» είναι το βιβλίο του Γιάννη Βλαστάρη πρώην διευθυντή της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας και του περιοδικού ΕΨΙΛΟΝ, στο οποίο ο συγγραφέας μέσα από 350 λήμματα επισημαίνει «τη διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ και την έξαρση της δημαγωγίας επί των ημερών του».

Εντοπίζει λέξεις με αλλοιωμένο το περιεχόμενό τους στο δημόσιο λόγο, που στοχεύουν κατά το συγγραφέα στο να εξυπηρετείται η προπαγάνδα της σημερινής κυβέρνησης και να γίνουν εύπεπτη τροφή στην κοινή γνώμη.

Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε με προσκεκλημένους επιστήμονες, δημοσιογράφους, πολίτες και πρώην και νυν πολιτικά πρόσωπα, όχι όμως τυχαία, αλλά «επιφανείς», αρχηγούς, υπουργούς, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ , της ΝΔ ,του Ποταμιού, όλοι «του δημοκρατικού τόξου» όπως ακούστηκε κάνα δυο φορές μέσα στην αίθουσα.

Μερικά ονόματα : Κυριάκος Μητσοτάκης, Ευάγγελος Βενιζέλος.Αντώνης Σαμαράς,Σταύρος Θεοδωράκης ,Γιάννης Μανιάτης,Σπύρος Λυκούδης,αλλά και Άννα Διαμαντοπούλου,Μιλένα Αποστολάκη,Γρηγόρης Ψαρριανός,Σοφία Βούλτεψη,κ.α.

Ο συγγραφέας αιτιολόγησε καταρχήν το πολύ εύλογο ερώτημα, γιατί ασχολήθηκε με τη διγλωσσία της εξουσίας αυτής της περιόδου, αν και το θεωρεί σύμφυτο με την εξουσία φαινόμενο. Επισημαίνει λοιπόν ότι πρώτη φορά(!) παρουσιάζεται τόσο έντονο , με τόση έκταση, με τέτοια μέθοδο επιβολής και με τέτοιο σκότος…

Και σ’ αυτό συμφώνησαν όλοι οι εκπρόσωποι «του δημοκρατικού τόξου», οι οποίοι ήταν και εκείνοι που κυρίως τοποθετήθηκαν από το κοινό επί του θέματος.

Μίλησαν για μια κοινωνία που έχασε την ελπίδα της, για την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, το διχασμό της κοινωνίας από τον οποίο κινδυνεύει η δημοκρατία και για όλα αυτά, ως νέα φαινόμενα λόγω « της πρωτόγνωρης προπαγάνδας» του ΣΥΡΙΖΑ .

Εξέφρασαν αγωνία για το δημόσιο λόγο, αγωνία για τη χειραγώγηση των πολιτών,για την παιδεία,για τα social media που είναι ανεξέλεγκτα…και για άλλα πολλά…και φαιδρά…

Φαιδρά, γιατί πώς να μην επισημάνει κανείς, όσο και να μη θέλει να στρέφει το βλέμμα προς τα πίσω, το απύθμενο θράσος όλων αυτών που ξαφνικά είδαν το φως το αληθινό!!!

Που ανακάλυψαν την προπαγάνδα στο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ και στα social media , αυτοί οι ίδιοι που έκαναν την ενημέρωση συνώνυμο της χειραγώγησης και της προπαγάνδας αλλά και της διαπλοκής με την εξουσία…

Συνώνυμα όμως επί των ημερών τους υπάρχουν πολλά , τόσα που θα μπορούσαν να γραφούν τόμοι ολόκληροι ,αν κάποιος επιθυμούσε να ασχοληθεί όχι με λήμματα αλλά με τα λύματα όλων των πρωταγωνιστών του πολιτικού συστήματος από τη μεταπολίτευση και μετά : Συνώνυμο της εξουσίας η διαφθορά και η διαπλοκή,των δημόσιων έργων το φαγοπότι και οι μίζες, του δημόσιου τομέα το τσιφλίκι και των διορισμών τα ρουσφέτια…

Και όλα αυτά, αυτοί οι ίδιοι που τάχα αγωνιούν για την απαξίωση της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού… κάποτε τα νομιμοποιούσαν με νόμους σκανδαλώδεις , το χειρότερο όμως όλων ότι τα νομιμοποίησαν και στη συνείδηση του κόσμου που τα βίωνε ως φυσικά φαινόμενα περίπου…

Και όταν στα χρόνια της κρίσης του έστειλαν το λογαριασμό…τότε έμαθε από τα δικά τους ΜΜΕ ότι «για όλα έφταιγε ο ίδιος…και πως όλοι μαζί τα φάγανε…» και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσει κυρίως αυτός το λογαριασμό…

Αυτοί λοιπόν οι πρωτεργάτες του εγκλήματος , κλεισμένοι σε μια αίθουσα τα έλεγαν μεταξύ τους , χειροκροτώντας ο ένας τον άλλον, αμετανόητοι, αυτάρεσκοι και θρασείς.

Εντελώς αποκομμένοι από την κοινωνία…με περίσσιο θράσος, ξέπλεναν από πάνω τους κάθε ευθύνη.

Σα να μην αντιλήφθηκαν ποτέ το κακό που προκάλεσαν στον τόπο…

Σα να θεωρούν ότι τίποτε δεν αντιλήφθηκε ο κόσμος…

Τόση η περιφρόνησή τους στους πολίτες…

Πνέουν όμως τα μένεα που κάποιοι άλλοι κάθισαν στις δικές τους καρέκλες, που διοικούν τη δική τους χώρα , που διαχειρίζονται όλα αυτά που μια ζωή τα θεωρούσαν τσιφλίκι δικό τους και πιπιλίζουν διαρκώς για τη δίψα του ΣΥΡΙΖΑ για την εξουσία…

Δε θα μπορούσαν με πιο ξεκάθαρο τρόπο να φανερώσουν τη δική τους στέρηση και οργή γι’ αυτό…

Με δυσκολία φαντάζομαι ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην εκδήλωση των εγκαινίων του βιβλίου δε ζήτησε για άλλη μια φορά εκλογές!!!

Σαν τα θυμωμένα παιδιά λοιπόν, που τους στέρησαν το παιχνίδι- γιατί ένα παιχνίδι στάθηκε γι’ αυτούς η χώρα - σχεδόν μεμψιμοιρούσαν που κάποιοι τόλμησαν να τους το πάρουν από τα χέρια…

Έστω και μετά από σαράντα χρόνια…

Τόσα τους πήρε να χρεοκοπήσουν εντελώς τον τόπο μας…

Γι’ αυτό και στην αίθουσα των εγκαινίων για το λεξικό «της διγλωσσίας» , οι λέξεις ευθύνη , δημοκρατία , ηθική , αλήθεια , δημόσιος λόγος ,προπαγάνδα, ψέμα ,δημαγωγία , αντηχούσαν ειρωνικά τραγικές από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές μιας τραγωδίας , όπου η κάθαρση που προσδοκούμε , σίγουρα δε θα έρθει από τους ίδιους αυτούς…



Υ.Γ. Κοντά στις λέξεις –αντικαταστάτες που επισημαίνονται στο λεξικό όπως «θεσμοί» αντί «τρόικα» , «κεντρικό ξενοδοχείο» αντί «πολυτελές ΗΙLΤΟΝ» κ.α. καλό να αναζητηθεί και η πρωτότυπη λέξη για «τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου» που ευεργέτησαν αυτόν τον τόπο…
έτσι…ως μια στάλα αυτοκριτικής…

της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Με αφορμή τη δημοσιοποίηση του πόθεν έσχες των βουλευτών επανήρθε στο προσκήνιο η συζήτηση περί προνομίων  των εκπροσώπων του έθνους και των υπολοίπων δημόσιων λειτουργών που συνεχίζουν να απολαμβάνουν υψηλές αποδοχές και προνόμια όχι με τα μέτρα τα δικά τους ούτε του παραπλανητικού μέσου όρου του ετήσιου κατά κεφαλήν εισοδήματος  αλλά σύμφωνα με την πραγματικότητα των όρων διαβίωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας σήμερα στη χώρα μας.
Και είναι φυσικό να επανέρχεται το ζήτημα όχι μόνο λόγω της παρατεταμένης κρίσης στον τόπο μας αλλά και γιατί το σύνολο του λαού μας αναγνωρίζει πιστεύω είτε προσδοκά κοινωνική ευαισθησία απ’ αυτή την κυβέρνηση και όχι από εκείνους που σφετερίστηκαν την εξουσία κάνοντάς τη συνώνυμο του εύκολου πλουτισμού και της διαπλοκής.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που τους είδαμε στη βουλή να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το επίδομα που δόθηκε το Δεκέμβρη στους χαμηλοσυνταξιούχους ή να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα γι’ αυτούς που με τις δικές τους πολιτικές κυρίως καταδίκασαν στην ανέχεια.
Επειδή όμως δεν μπορεί ούτε μια κυβέρνηση να επιχειρηματολογεί επ’ άπειρον με συμψηφισμούς και σίγουρα ούτε και οι πολίτες να ικανοποιούνται με αυτού του τύπου την αντιπαράθεση, ας δούμε το θέμα χωρίς τη βαριά σκιά του παρελθόντος.
Να θυμίσω εδώ ότι το πολιτικό συμβούλιο των podemos με τους οποίους συνδέεται ο ΣΥΡΙΖΑ  και ιδεολογικά και πολιτικά αποφάσισε αμέσως μετά τις εκλογές του Δεκεμβρίου του 2015 οι βουλευτές τους να λαμβάνουν μισθό 1950 ευρώ το μήνα ίσο με 3 φορές τον κατώτατο μισθό της χώρας, ενώ να δίδεται κάτι παραπάνω για τα επιπλέον έξοδα των βουλευτών εκτός Μαδρίτης.
Θα μπορούσε να πει βέβαια κάποιος από τους θιγόμενους ότι δε θα σωθούν τα οικονομικά της χώρας με την περικοπή και των δικών τους προνομίων,το ίδιο όμως μπορεί να ισχυριστεί οποιοσδήποτε υπέστη μειώσεις με όποιο τρόπο άμεσο ή έμμεσο. Ή ακόμη να ισχυριστεί πως εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία του δημόσιου λειτουργού, σαν να κατοχυρώνεται με αδρή αμοιβή η εντιμότητα που απαιτείται σε οποιονδήποτε τομέα .Πράγμα που και η ίδια η ζωή απέδειξε ότι λειτούργησε εντελώς αντίθετα στον πολιτικό βίο του τόπου…
 Θεωρώ εν τέλει ότι κανένα σοβαρό επιχείρημα δεν μπορεί να δικαιολογήσει στην πτωχευμένη Ελλάδα του 2017 να πληρώνεται οποιοσδήποτε από το δημόσιο χρήμα πέντε , δέκα , είκοσι και πάνω φορές από τα 500 ευρώ και λιγότερα που λαμβάνουν στη χώρα μας πλήθος εργαζομένων.
Κανείς που έμαθε ή του επιβλήθηκε βίαια να ζει με πολύ λιγότερα δεν μπορεί να πειστεί ούτε για τα διευρυμένα έξοδα κάποιων λειτουργών,ούτε από το ότι κάποιοι δίνουν ποσά στα κόμματά τους ή αλλού,ούτε από νομικά κωλύματα όταν βρέθηκαν δεκάδες τρόποι για την καταστρατήγηση των δικών τους δικαιωμάτων.Το θέμα είναι η γενναία μείωση του βασικού τους μισθού ή της αποζημίωσης έτσι ώστε να αντιστοιχίζεται με τρόπο ρεαλιστικό στα σημερινά δεδομένα και να μην προκαλεί.
Να μην προκαλεί ούτε τη νεολαία με τα δεκάδες προσόντα και όνειρα που μαραζώνει χωρίς δουλειά  είτε απαξιωμένη στο σημερινό εργασιακό περιβάλλον, ούτε το γονιό που στερείται τα παιδιά του από τη μετανάστευση , ούτε τον απελπισμένο μεσήλικα ή συνταξιούχο που είδε τη ζωή του να καταρρέει.
Κι αν για όλους αυτούς που είτε δεν τους άγγιξε ποτέ η κρίση είτε βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη με προνόμια που ούτε φαντάζονταν, έχουν τα παραπάνω οσμή λαϊκισμού, να ξέρουν ότι για τον κόσμο δεν έχουν παρά τη δυσοσμία της εξουσίας που τους κρατά μακριά τους.
Γι αυτό για την κυβέρνηση της αριστεράς που ακολουθεί ένα πρόγραμμα προς το παρόν έξω από τον ιδεολογικό και ηθικό δικό της κώδικα, το να εφαρμόσει άμεσα όλα τα μέτρα που θα αποκαθιστούν την ισοτιμία και ισονομία μεταξύ των πολιτών και σε προνόμια και σε δικαιώματα  είναι κάτι παραπάνω από μια πράξη συμβολισμού.Είναι και η γέφυρα που θα την ενώσει με το λαό…αν πιστεύει ακόμη ότι στο λαό βρίσκεται η δύναμή της και σε κείνον πρέπει να επιστρέψει κάποτε η πραγματική εξουσία.
Αλλά και οι εκπρόσωποι του κοινοβουλίου μας όσοι κυρίως αντιλαμβάνονται το βάρος της ευθύνης αλλά και της τιμής που τους προσέδωσε ο κόσμος με την ψήφο του, θα πρέπει να πρωτοστατήσουν σε μια διεκδίκηση για ισότητα με τους πολίτες σε όλα τα επίπεδα κάνοντας τη διαφορά και με τους συναδέλφους τους του παλαιού και απεχθούς πολιτικού συστήματος,  όπου όχι μόνο νομοθετούσαν απίστευτα προνόμια για τον εαυτό τους αλλά είχαν και την απαίτηση να τους αποκαταστήσει το κράτος κι αυτούς και τα συγγενικά τους πρόσωπα ύστερα από την αποχώρησή τους απ’ τον πολιτικό βίο…

Ξεκινώντας από τον εαυτό τους λοιπόν θα λύσουν σε ένα μεγάλο βαθμό και το πρόβλημά τους να ξαναπλησιάσουν τους πολίτες , ακούγοντας τη φωνή τους και αφουγκραζόμενοι την αγωνία τους όχι από κάποιο βάθρο και αφ’ υψηλού  αλλά από το έδαφος και κατά πρόσωπο…
"Οι ελπίδες είναι τα όνειρα αυτών που δεν κοιμούνται
(Πίνδαρος)

της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Η τωρινή κυβέρνηση σε μικρό χρονικό διάστημα και υπό δυσμενείς συνθήκες ( χρονική πίεση για διαπραγμάτευση , οικονομική ασφυξία , παθογένειες της διοίκησης , μιντιακό περιβάλλον κ.α.) προχώρησε εντούτοις άμεσα σε εφαρμογή μέτρων με έντονο το στίγμα μιας διαφορετικής πολιτικής και μάλιστα στον αντίποδα των προηγούμενων . Γι' αυτό προκαλεί έκπληξη όταν κάποιοι δεν αντιλήφτηκαν τίποτε απ' όλ' αυτά και μάλιστα όταν οι αντιπολιτευτικές φωνές προέρχονται από όσους ευθύνονται με τις πολιτικές τους για χρόνιες παθογένειες , που όχι μόνο τις δημιούργησαν αλλά τις έκαναν και καθεστώς . Με περισσή υποκρισία διερωτώνται " τι έκανε η κυβέρνηση επί οκτώ μήνες " αυτοί που κυβέρνησαν κοντά στα σαράντα έτη , αναφερόμενοι στο θέμα της φοροδιαφυγής , της διαπλοκής , της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και σε άλλα σοβαρά προβλήματα . Δείγματα γραφής στον αντίποδα αυτών των φαινομένων έδειξε ήδη η τωρινή κυβέρνηση με το νόμο για τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες , την αντιμετώπιση των βίαιων απολύσεων , το νόμο για την ιθαγένεια , τις ενέργειες και τον αγώνα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης κ.α.
Χωρίς να διαφωνεί κανείς ότι τα πιο σοβαρά προβλήματα που απαιτούν άμεση λύση είναι όσα άπτονται της επιβίωσης και της βελτίωσης της καθημερινότητας των πολιτών , θα ήθελα να σταθώ σε μια απ' τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης που καλό είναι να μη την ξεχνάμε: το ότι κατάργησε τους καγκελόφραχτους δρόμους . Κι αν αυτό φαίνεται ασήμαντο πλέον είτε μπροστά στα πιεστικά προβλήματά μας , είτε γιατί ένα απ' τα αυτονόητα δικαιώματα είχε χαθεί και επανήλθε , ας θυμηθούμε πώς νιώθαμε με αποκλεισμένους δρόμους για να έρχονται οι εκλεκτοί καλεσμένοι ,με την απαγόρευση διέλευσης στο προαύλιο της βουλής , με τα κάγκελα στις παρελάσεις.
Κι αν προσθέσει κανείς και τις στοχευμένες προσπάθειες εναντίον του κόσμου ώστε να αισθάνεται ο κατεξοχήν ένοχος για την κρίση , για την οποία ήρθε η ώρα να πληρώσει ακόμη και με την ελευθερία του, αν προσθέσει ακόμη και τον εκφοβισμό , τους ποικίλους εκβιασμούς και τον κοινωνικό αυτοματισμό , θα πρέπει να ζυγίσουμε καλά την απώλεια αυτών των αθλιοτήτων με την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.
Και νομίζω ότι το βάρος τους είναι μεγάλο , είναι δυσβάσταχτο , να ανέχεσαι απ' το πολιτικό προσωπικό που ευθύνονταν κατά κύριο λόγο για τη δημιουργία και το ξέσπασμα της κρίσης ενός χρόνια άρρωστου πολιτικού συστήματος , να σου κουνά και το δάχτυλο , να σε νουθετεί , να απαγορεύει τη διέλευσή σου απ' τους δρόμους που περνά αυτός και οι περίοπτοι φίλοι του , να σου ρίχνει ξεδιάντροπα τις δικές του ευθύνες με όπλο του το δικό σου φόβο και τη δική του ασυλία.
Γιατί κατά τη θεωρία του σοκ και δέος που εφαρμόζονταν με ιδιαίτερη ζέση από τους ένθερμους οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού , η επίθεση έπρεπε να είναι ολομέτωπη ώστε ο θάνατος της ελπίδας και της αντίδρασης ακαριαίος : επίθεση στην προσπάθεια επιβίωσης , στο ηθικό μας , στην αξιοπρέπειά μας .
Το ότι έφυγαν τα κάγκελα απ' τους δρόμους , δε σημαίνει βέβαια πως έφυγαν εντελώς κι απ' τη ζωή μας , εφόσον ο μεγαλύτερος φόβος , η σκληρότερη βία είναι η αγωνία για επιβίωση . Δεν παύει όμως να είναι μια μεγάλη νίκη του κόσμου που βρέθηκε στους δρόμους παλεύοντας για τη ζωή του , τα δικαιώματά του , την ίδια τη δημοκρατία , να μπορεί να αγωνίζεται με καλύτερους όρους και προϋποθέσεις . Και σ' αυτή τη διαδρομή μια κυβέρνηση της αριστεράς ακόμη και υπό καθεστώς μνημονίων οφείλει να στέκεται δίπλα στην κοινωνία και όχι απέναντι , να την ενθαρρύνει να αγωνίζεται και να μην την εκφοβίζει , να την αφυπνίζει και να μην την αποκοιμίζει , να της ανοίγει δρόμους και όχι να τους φράζει , εφόσον διακηρύσσει πως αυτή είναι η δύναμή της και στόχος της "οι καλύτερες μέρες..."
της Τουτουντζίδου Μαριάνθης *

Στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου το 416 π.Χ. οι Αθηναίοι στο απώγειο της δύναμής τους ζητούν από τους Μηλίους να προσχωρήσουν στη συμμαχία τους.Οι Μήλιοι κρίνουν ότι πρέπει να μείνουν ουδέτεροι ως μικρή δύναμη στον πόλεμο με τους Λακεδαιμόνιους και προτείνουν στους Αθηναίους τη φιλία τους , την οποία όμως οι Αθηναίοι απορρίπτουν με το εξής επιχείρημα : "... η έχθρα σας μας βλάπτει πολύ λιγότερο από τη φιλία σας , γιατί η μεν φιλία σας θα είναι για τους υπηκόους μας τεκμήριο αδυναμίας μας , ενώ το μίσος σας τεκμήριο της ισχύος μας ". Η συνέχεια ήταν η σφαγή των Μηλίων και λίγο αργότερα ο εποικισμός του νησιού από τους Αθηναίους, γράφοντας μια από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία μας , μια πραγματική γενοκτονία .
Περισσότερο όμως ο διάλογος Μηλίων-Αθηναίων που καταγράφεται από το Θουκυδίδη ,έμεινε στην παγκόσμια ιστορία ως δείγμα πολιτικού ρεαλισμού ή κυνισμού που διακηρύσσει ωμά το δίκαιο του ισχυρότερου .
Ήταν το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα που αντιμετώπισε και η δική μας κυβέρνηση έχοντας στη φαρέτρα των επιχειρημάτων της κυρίως το δίκιο ...για το οποίο αναφέρεται στη συνέχεια του διαλόγου από τους Αθηναίους : "...το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων..."
Κατά τον ίδιο τρόπο τα προαπαιτούμενα που έθεσε η ελληνική κυβέρνηση για ψήφιση στην ολομέλεια της Τετάρτης στη βουλή ήταν το αποτέλεσμα της δικαίωσης του ισχυρού και όχι του δίκαιου του ανίσχυρου , γι'αυτό τα περισσότερα είναι και επαχθή και άδικα. Αυτά όμως είναι πασιφανή και τα γνωρίζει και ο λαός μας , ο οποίος εντούτοις υποστηρίζει την κυβέρνηση που πάλεψε για το δίκιο του, αλλά δεν επέλεξε τη σφαγή του.
Η ιστορία όμως έχει και συνέχεια ... Λίγο αργότερα οι Αθηναίοι εγκαταλειμμένοι από τους συμμάχους τους χάνουν τον πόλεμο και όλη τη δύναμή τους , μαζί με την αίγλη του λαμπρού πολιτισμού τους για πάντα.
Και καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται ήδη διαφαίνεται και το ρήγμα που έχει υποστεί και η Ευρώπη του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και του γερμανικού αυταρχισμού. Αυτό δε,
πρέπει να χρεωθεί στους αγώνες των λαών της Ευρώπης , στους αγώνες του δικού μας λαού και στις προσπάθειες της κυβέρνησής μας , παρόλη την "πύρρειο νίκη" της ισχυρής πλευράς,όπως χαρακτηρίστηκε το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης .
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ μεταφέροντας την άποψη του δημοσιογράφου των "Φαινάνσιαλ Τάιμς" Τζον Κέι :" Οι αυτοκρατορίες της Ιστορίας γενικά κατέρρευσαν από υπερεπέκταση η οποία οδήγησε σε ανυπάκουους πληθυσμούς στις περιφέρειες και κατόπιν σε αμφιβολίες γύρω από τη σοφία του σχεδίου στην ίδια τη χώρα-αυτοκράτειρα. Αυτά τα συμπτώματα είναι αναγνωρίσιμα στην Ευρώπη σήμερα".
Ας ξεκινήσουμε με σχέδιο λοιπόν να ξεθεμελιώσουμε ό τι σαθρό στο ευρωπαικό οικοδόμημα όσο πιο γρήγορα...βάζοντας στέρεα υλικά , απ' αυτά που έχτισαν αιώνιους πολιτισμούς και όχι εφήμερες αυτοκρατορίες.

της Μαριάνθης Τουτουντζίδου

Aπό τη Δευτέρα 26 του Γενάρη ο κόσμος γύρω μας αισθάνεται έναν διαφορετικό άνεμο αισιοδοξίας να πνέει στη χώρα.
Εκεί που είχαν συνηθίσει οι εργαζόμενοι ότι κάθε νέο μέτρο που θα εξήγγειλε η απερχόμενη κυβέρνηση πάντα στοχοποιούσε τους ίδιους , έρχονται νέα πρόσωπα στην εξουσία να αποκαταστήσουν καταρχήν τις εξόφθαλμες αδικίες.Αρχικά το αυτονόητο,την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων για να μπει φρένο στην απόλυτη αυθαιρεσία που βιώσαμε με την κατάργησή τους , δηλαδή εργαζόμενους χωρίς ωράρια, απλήρωτους, χωρίς άδειες , εκβιαζόμενους και φοβισμένους στο έλεος του κάθε εργοδότη.
Ύστερα τα περίφημα μέτρα των υπουργών υγείας,που θεωρούνταν "πετυχημένοι" γιατί πετύχαιναν να αυξάνουν τα έσοδα των υπουργείων τους όχι καταπολεμώντας τη διαφθορά, φοροδιαφυγή και άλλα κακώς κείμενα,αλλά αρπάζοντας το ευρώ του συνταξιούχου , του χαμηλόμισθου, του άνεργου από το τηλέφωνο για να κλείσει ένα ιατρικό ραντεβού, μέχρι αυτό που κατέθετε ως επιπλέον δασμό για κάθε ιατρική συνταγή.
Αλλά και τα υπόλοιπα μέτρα που ανακοινώθηκαν από το επιτελείο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά ένας πρώτος σταθμός αποκατάστασης του δικαίου , της κανονικότητας σε μια χώρα που βίωσε μέσα σε τέσσερα χρόνια το παράλογο, την αδικία, την αναξιοπρέπεια,τον εκφοβισμό.
Διωγμένοι άδικα από τις δουλειές τους επαναπροσλαμβάνονται, χαμηλόμισθοι και άνεργοι νιώθουν ότι δε θα εγκαταλειφθούν στο έλεος της ανέχειας,άνθρωποι που τους απειλούσαν με σαρδόνια χαμόγελα Βορίδηδες και άλλοι του είδους ότι θα χάσουν τα σπίτια τους και θα βρεθούν στο δρόμο, αρχίζουν και ελπίζουν.
Και μέσα στη συγκρατημένη αισιοδοξία των εκατομμυρίων απελπισμένων της Ελλάδας των μνημονίων, ακούμε συχνά και τις φωνές που μιλούν και πάλι για παροχολογία , για το ανέφικτο της υλοποίησης των πρώτων αυτών μέτρων και για υπερβολές. Απαντάμε όμως πως ξεχνούν ότι βαφτίζουμε τα αυτονόητα αγαθά για να ζήσουμε, παροχές και υπερβολές , ενώ το αλλόκοτο και παράλογο που βιώσαμε , μας το πέρασε η σαμαρική προπαγάνδα ως Θεία Δίκη, θυσίες, ειμαρμένη και άλλα παρόμοια μεταφυσικά και μοιρολατρικά .
Μήπως αυτονόητο δεν είναι να μην επιτρέπει μια κυβέρνηση και ο λαός της το ξεπούλημα των βασικών της υποδομών όπως αεροδρόμια και λιμάνια, ή την εκποίηση των Δικτύων Ηλεκτρικής Ενέργειας ; Δε γνωρίζω αν θα καταφέρουμε όλοι μαζί να περισώσουμε ό τι δεν παραδόθηκε ήδη από τους μεσίτες του ΤΑΙΠΕΔ στα λογής αρπακτικά, αλλά μήπως δεν οφείλουμε να τα υπερασπιστούμε στο πλευρό της σημερινής μας κυβέρνησης ;
Και οι νεαροί μαθητές; Η αυταρχική και τιμωρητική κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου θα τους άφηνε απέξω; Γι' αυτούς δεν ήταν παρά ένα περιττό έξοδο γι αυτό επινόησαν και την πρόωρη έξοδό τους από το σχολείο με ακόμη δυσκολότερη ύλη ακόμη δυσκολότερες δοκιμασίες.
Έτσι ακόμη και οι ανήλικοι μαθητές ανάσαναν και ένιωσαν ελπίδα σε ένα σχολείο που και αυτό όλα αυτά τα χρόνια γίνονταν όλο και πιο αυταρχικό,όλο και πιο αδικαιολόγητα δύσκολο.
Υπάρχει όμως κάτι ακόμη που συνέδραμε στον αέρα ελπίδας που αναπνέουμε , και είναι τα νέα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή : Πιο οικεία σε μας ,όχι τζάκια και μεγαλόσχημοι, πιο ανθρώπινα, με άλλη ηθική, άλλο ύφος , άλλη κουλτούρα πολιτική, διανόηση και επιστημονική γνώση όχι καδραρισμένες για τα υπουργικά γραφεία αλλά για να υπηρετήσουν τον πολίτη,τη Δημοκρατία.Πολύ νωρίς βέβαια για κρίσεις αλλά μετά από τόσες επαναλήψεις του ίδιου έργου με τους ίδιους πρωταγωνιστές και μάλιστα με την τελευταία πράξη που μας επιφύλασσαν,ας μας δοθεί αυτό το δικαίωμα στην ελπίδα...
Κανείς δεν πιστεύει φυσικά ότι ο δρόμος που μας περιμένει με τη νέα κυβέρνηση είναι εύκολος.Και δε χρειάζεται να μας το θυμίζουν επενδύοντας και πάλι στο φόβο οι ίδιοι αυτοί που διέλυσαν τη χώρα και δυστύχεψαν τους ανθρώπους της.
Αυτό που χρειάζεται είναι να παλέψουμε όλοι μαζί ως αρωγοί και συμμέτοχοι αλλά και ασκώντας έλεγχο και απαιτώντας λογοδοσία ώστε να πετύχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που όρισε το λαό ως μοναδικό του εντολέα και στήριγμα.
Ας κρατήσουμε και το συμβολισμό της επίσκεψης στο σκοπευτήριο της Καισαριανής : Αποκατάσταση της λέξης θυσία. Απάντηση στην εθνική ταπείνωση.Μήνυμα για το μέλλον.Σεβασμός στην ιστορική μνήμη...


Εκείνοι νίκησαν το φόβο. Το φόβο νικήσαμε κι εμείς.
Τώρα οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι...γιατί η ελπίδα ήρθε για να μείνει...

της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Πώς είναι εκείνη η ιστορία με τον ψεύτη βοσκό που φώναζε ότι έρχεται ο λύκος για να σπεύσουν να τον γλυτώσουν οι συγχωριανοί του;
Κάπως έτσι φαίνεται και ο κ.Σαμαράς,που βάλθηκε να ξαναπεί το ίδιο παραμύθι δυόμισι χρόνια μετά τις εκλογές του 2012, όταν κραύγαζε για τον κακό λύκο ΣΥΡΙΖΑ , που θα οδηγήσει οπωσδήποτε τη χώρα εκτός ευρώ και άρα θα την καταστρέψει , αν ο λαός μας θα τον επιλέξει.
Μόνο που τώρα είναι η δεύτερη φάση του παραμυθιού,εκείνη που, όσοι άκουγαν τον ψεύτη βοσκό , ήταν ήδη καχύποπτοι και δεν του έδιναν σημασία.
Βέβαια στη δική μας εκδοχή του παραμυθιού υπάρχει και μια σημαντική διαφορά:όχι μόνο αμφισβητείται η ειλικρίνεια του βοσκού αλλά και κατά πόσο είναι αυτός πιο επικίνδυνος από το λύκο που επικαλείται ως απειλή.
Και κρίνεται πράγματι η επικινδυνότητα του "ποιμένα" ο οποίος δυο χρόνια μετά την πρώτη φάρσα σε βάρος "του ποιμνίου",οπότε κι έφερε το λύκο ο ίδιος μέσα στα σπίτια τους,έρχεται τώρα να την επαναλάβει και μάλιστα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο,επιστρατεύοντας και το ζωικό βασίλειο από παπαγαλάκια μέχρι τσομπανόσκυλα να τιτιβίζουν και να γαβγίζουν απειλές.
Μπροστά δε στην προσωπική του διάσωση επαναφέροντας το σενάριο περί Grexit λίγο μετά το ενορχηστρωμένο success story μαζί με τους εταίρους πριν μερικούς μήνες , τότε που ως Κουταλιανός "μνημόνια μασούσε , τραίνα σταματούσε...", δε διστάζει τώρα να αναιρέσει ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό,τις πολιτικές του δηλαδή επιλογές: Δεν κατάφερε τελικά ούτε καν γι' αυτό το ενδεχόμενο να οχυρώσει τη χώρα υποχρεώνοντας τους πολίτες της στα πιο σκληρά μέτρα σε βάρος τους, που τα βάφτισε μάλιστα "θυσίες", μήπως και γίνουν περισσότερο εύπεπτα;
Δε διστάζει πράγματι- όπως εκείνη η δημόσια ομολογία του ΓΑΠ περί διεφθαρμένης χώρας , που άνοιγε το δρόμο και τις ορέξεις στην εγχώρια διαπλοκή και στη διεθνή τοκογλυφία- να προκαλεί κι αυτός με τη θεωρία του χάους επίθεση κατά της χώρας από τα ίδια αυτά κέντρα.
Και για να ξαναπιάσουμε την ιστορία με τον ψεύτη-βοσκό , αφού έμπασε το λύκο στα σπίτια μας είτε ως χαράτσι , είτε ως ΕΝΦΙΑ, είτε με το απειλητικό προοσωπείο των απολύσεων,της ανεργίας,της πείνας,της καταστολής ,της τιμωρίας κλπ , απειλεί τους ίδιους πάλι εμάς πως αν του πάρουμε την καρέκλα,θα χάσουμε τη σταθερότητα...θα μείνουμε στο τούνελ...θα έρθουν χειρότερα θεριά...
Πόσο όμως μπορεί να είναι αμετανόητος ένας πρωθυπουργός που να έχει εξαθλιώσει το λαό, να έχει προσφέρει ασυλία στους ισχυρούς που συνεχίζουν να κερδοσκοπούν σε βάρος των πολλών,να έχει προσφέρει "γη και ύδωρ" στους δανειστές και να συνεχίζει ακόμη στην ατζέντα του να περιφέρει το επιχείρημα της σταθερότητας;
Αν κάτι πλέον συνειρμικά μπορεί αυτή η λέξη να φέρνει στο νου μας δεν είναι παρά η σταθερή πορεία της χώρας,των ανθρώπων της , των θεσμών και αξιών της πολιτείας προς μια καταστροφική πορεία που δεν έχει σταματημό.
Εν πάση περιπτώσει η ιστορία με το βοσκό είχε καλό τέλος,μια που ο πανικός τον οποίο προκαλούσε κάθε φορά ο βοσκός και κατέληγε στην προσωπική του ικανοποίηση,γύρισε μπούμερανγκ,όταν τον εγκατέλειψαν οι άνθρωποι που έσπευδαν στο κάλεσμά του,μόνο με το φόβητρο που χρησιμοποιούσε τόσο καιρό εναντίον τους.
Το ίδιο τέλος περιμένει και τον "ποιμένα"Σαμαρά : ο λαός μας , του οποίου την ετυμηγορία για άλλη μια φορά ξεδιάντροπα εκβιάζει και τρέμει , θα τον εγκαταλείψει μόνο του με το εφιαλτικό του παραμύθι περί διάσωσης της χώρας.Θα αφήσει πίσω σωτήρες και δαίμονες για να πιάσει το τιμόνι της χώρας μαζί με όσες υγιείς δυνάμεις εγχώριες και ευρωπαικές βάζουν τον άνθρωπο στο κέντρο της πολιτικής και δίνουν τη μάχη του αυτονόητου απέναντι σε μια σαθρή αλλά εντούτοις ισχυρή παγκόσμια ολιγαρχία που πασχίζει να επιβάλλει τον παραλογισμό και το χάος .


Υ.Γ. Επειδή ακούσαμε σε όλους τους τόνους και σε όλα τα ΜΜΕ ότι πολύ τρομάζουν ο Άδωνης και η ακροδεξιά πτέρυγα της συγκυβέρνησης στην ιδέα αλλαγής διακυβέρνησης, μια συμβουλή: "Πάρτε σκύλο..."
της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Οι μαθητές της β' Λυκείου διδάσκονται στο μάθημα της γλώσσας , πως σύμφωνα με την "Παγκόσμια διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων" (αρθρ.23,10/12/1948) ¨"η εργασία είναι δικαίωμα".Και πιο κάτω:
"Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής,που να εξασφαλίζει σ' αυτόν και στην οικογένειά του συνθήκες ζωής αξιοπρεπείς".

Βέβαια αυτά εν έτει 1948...όχι 2014 επί πρωθυπουργίας Σαμαρά-Βενιζέλου και με υπουργό παιδείας τον Ανδρέα Λοβέρδο. Γιατί επί όλων αυτών έχουμε πλέον γυμναστεί να ακούμε τα πάντα και δυστυχώς να βιώνουμε και να υπομένουμε τα πάντα. Όπως η καταπληκτική δήλωση του υπουργού να απευθυνθεί στον ανώνυμο εκπαιδευτικό ζητώντας την εθελούσια συνεισφορά του για την κάλυψη 1100 κενών στα σχολεία!!! Η οποία βέβαια αντί να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό -όπως ίσως προσδοκούσε-ενεργοποίησε τη θυμηδία και την αγανάκτηση..
Ας δούμε όμως καταρχήν μια άλλη διάσταση της δήλωσης του κ.Λοβέρδου ,του μαθήματος δηλαδή που δίνει στους νεαρούς μαθητές ως Υπουργός Παιδείας. Σε παιδιά πολλών από τα οποία οι γονείς θα συμπεριλαμβάνονται στο 27% των ανέργων. Σε παιδιά που βιώνουν το σκληρό πρόσωπο της ανέχειας μέσα στο σπίτι τους καθημερινά. Και που γνωρίζουν ότι και τα ίδια δε θα έχουν καλύτερη τύχη όταν η ανεργία προς το παρόν στους νέους είναι περίπου 55% . Σ' αυτά τα παιδιά λοιπόν ο υπουργός δείχνει και μια νέα μορφή εργασίας -που ίσως να μην την είχαν σκεφτεί ως τώρα-αυτή της απλήρωτης εργασίας ! Η οποία μάλιστα νομιμοποιείται δια στόματος υπουργού Παιδείας! Και μπορεί στον κόσμο των μεγάλων εν μέρει να εφαρμόζεται η άμισθη εργασία σε πολλές περιπτώσεις με τις πολιτικές της κυβέρνησης του υπουργού, έστω και αυθαίρετα,αλλά το να "διδάσκεται" και στα παιδιά με βιωματικού τύπου εκμάθηση,έχει το συμβολισμό του...και γεννά και πληθώρα αναπάντητων ερωτημάτων: "και πώς θα εξασφαλίζεται η αξιοπρεπής ή μη αξιοπρεπής διαβίωση ;" Εδώ μάλλον κωφεύει ο λαλίστατος υπουργός...
Βέβαια με το νέο Λύκειο τα παιδιά μας θα βιώσουν πολλά πράγματα αντίθετα "της διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου",εφόσον και αυτό το δικαίωμα στην παιδεία καταστρατηγείται όχι μόνο από την κοινωνική ανισότητα που θα σπρώχνει τους μη έχοντες πρόωρα εκτός σχολείου αλλά και από το ίδιο το νομοσχέδιο για την παιδεία.
Ένα σχολείο λοιπόν απογυμνωμένο από όλες τις υποστηρικτικές δομές,στο οποίο η μάθηση θα ακολουθεί τους κανόνες της αγοράς ανάγοντας τον ανταγωνισμό σε θεμελιώδες κίνητρο για τη γνώση και παιδεία , με κατά παραγγελίαν αξιολογήσεις ,συνεχείς και εξαντλητικές εξετάσεις, οι νεαροί μαθητές θα το εγκαταλείπουν πρόωρα είτε για την πρώιμη κατάρτιση είτε για να αναζητήσουν κάπου αλλού,ίσως στο "τούνελ Σαμαρά", την τύχη τους.


Βέβαια μετά τις αντιδράσεις ο υπουργός φαίνεται να έβαλε στο συρτάρι προς το παρόν "τη φαεινή του ιδέα". Εντούτοις μπορούμε να θίξουμε κι ένα άλλο ζήτημα που κάνει εντύπωση: "την επίκληση στον εθελοντισμό!!!"Αλήθεια πού στηρίζεται; Πού ζει ο υπουργός; Στη χώρα που οι "θυσίες" έπιασαν τόπο και τώρα ήρθε η ώρα να μας περισσεύει η ευγνωμοσύνη; Στη χώρα που πιστέψαμε στην "εθνική προσπάθεια" διάσωσης των τραπεζών; Γιατί εμείς έχουμε την αίσθηση ότι ζούμε στη χώρα της εθελοντικής υποδούλωσης ; Στη χώρα όπου όλα τα κοινωνικά αγαθά παιδεία ,υγεία ,εργασία μετατρέπονται από δικαιώματα σε προϊόντα ανταλλάξιμα με το χρέος της χώρας; Στη χώρα των φιλανθρωπικών οργανώσεων,των εθελοντικών δομών...; Εν ολίγοις σε μια τριτοκοσμική χώρα με λογής ιεραποστόλους να καθορίζουν το βιοτικό μας επίπεδο...; Στους ιθαγενείς λοιπόν αυτής της χώρας απευθυνόμενος ο υπουργός έταξε μαγικά καθρεφτάκια αντί μιας ελάχιστης αμοιβής...
Αυτά όμως συμβαίνουν στον κόσμο των μεγάλων... Γιατί ας μην υποτιμάμε τη νεολαία μας... Είναι νομοτελειακό ότι είναι η ελπίδα πάντα για κάτι καινούργιο... Και όσο κι αν θελήσουν οι υπηρέτες του νεοφιλελευθερισμού να σβήσουν από τα σχολικά βιβλία κάθε μνεία στα δικαιώματά τους, αυτά είναι γραμμένα με το μελάνι της ιστορίας και στο DNA μιας νέας γενιάς που δε θα εγκαταλείψει εύκολα τα όνειρά της...
"ψάχνω τον πρωτομάστορα
που θα πελεκήσει την πέτρα
για τα θεμέλια της πατρίδας μου."
("Ανατροπή"Νανά Παπαιωάννου)

της Μαριάνθης Τουτουντζίδου

Με την εμφάνιση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ , όπου παρουσιάστηκε τεκμηριωμένα αυτό που μπορεί και οφείλει μια κυβέρνηση η οποία προτεραιότητά της θέτει την ανθρωπιστική κρίση και την επανεκκίνηση της οικονομίας , ξεσκεπάστηκε για άλλη μια φορά το άτεγκτο πρόσωπο της σημερινής κυβέρνησης.Έτσι λοιπόν από το Σάββατο βρέχει σε κανάλια και τύπο συκοφαντία, διαστρέβλωση,ειρωνεία, τρομοκρατία. Έχουν επιστρατευτεί οι πάντες, και συνήθως μαζί με τους δημοσιογράφους πέντε-έξι εναντίον ενός, με την ίδια καραμέλα της άγνοιας της κατάστασης και της ανευθυνότητας εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.Πότε με χαμόγελο τάχα προβληματισμένο,πότε ξεκάθαρα χλευαστικό,πότε υποκριτικά οργισμένο.
Αυτή λοιπόν η κυβέρνηση-παρωδία , μοναδική στην ιστορία για το καταστροφικό της έργο , που συμπεριφέρθηκε η ίδια και επέτρεψε και στους "εταίρους" της να συμπεριφερθούν στη χώρα σα μια επιχείρηση που πτώχευσε, γι αυτό πρέπει και να κλείσει,ακόμη βρίσκει το θράσος να παρουσιάζει τον εαυτό της σα δύναμη ευθύνης.Αυτός ο θίασος που παρακολουθεί απαθής μια κοινωνία να χάνει τα στοιχειώδη για να ζήσει, συνεχίζει να παίζει το έργο της σωτηρίας της χώρας.
Ο πανικός τους στο ενδεχόμενο να χάσουν τα προνόμια και τις ασυλίες τους και να λογοδοτήσουν για την καταστροφή , δύσκολο πλέον να κρυφτεί.
Και όσο καταρρέει ο μύθος του μονόδρομου πάνω στον οποίο θεμελίωσαν την εντεταλμένη πολιτική τους και την καθήλωση του κόσμου, τόσο ξεφωνίζουν απειλές και ψέματα τη στιγμή μάλιστα που η πραγματικότητα τους έχει πλέον οικτρά διαψεύσει.
Προσπαθούν να πείσουν ότι όσα περιέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας είναι αδύνατα.Και ενώ στάθηκε δυνατό να καταστρέψουν το κοινωνικό κράτος και να φτωχύνουν τους Έλληνες εν μια νυχτί,αρπάζοντάς τους μισθούς συντάξεις,αποταμιεύσεις, περιουσίες με ποικίλους τρόπους, το μόνο που φαίνεται αδύνατο γι' αυτή τη δοτή κυβέρνηση, είναι να φορολογήσει τους πραγματικά πλούσιους και να ξετρυπώσει το μαύρο χρήμα.Αυτούς που όχι μόνο δεν έχασαν προνόμια και περιουσίες λόγω κρίσης αλλά με τα διάφορα μνημονιακά μέτρα και τις σκανδαλώδεις τροπολογίες καταφέρνουν να πλουτίζουν περισσότερο.Αδύνατη φαίνεται και η επανεκκίνηση της οικονομίας συγχρόνως με την απασχόληση που θα δώσει ανάσα στον κόσμο, όταν οι φωστήρες που συγκυβερνούν επιμένουν στην ανεργία και τη λιτότητα.
Θεωρούν παροχές τα αυτονόητα που εξαγγέλθηκαν για να επιζήσουν άνθρωποι που καταστρέφονται από το άγχος της καθημερινότητας.Και διαστρεβλώνουν αυτά τα στοιχειώδη για την ανθρώπινη επιβίωση με το επαναλαμβανόμενο: "έδωσε τα πάντα στους πάντες".ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩΣΕ ΟΥΤΕ ΣΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΤΑ ΕΔΩΣΕ.
Αντίθετα στράφηκε στον κόσμο της εργασίας που πλήττεται από την αυθαιρεσία,στους άνεργους,στους μικρομεσαίους που βουλιάζουν,στους ηλικιωμένους που κρύβουν το πρόσωπο της απελπισίας και στους νέους που διώχνονται από τα σπίτια και τη χώρα τους.
Για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια περιφρόνησης σ' αυτόν τον κόσμο, ο οποίος αντιμετωπίστηκε από αυτούς τους ίδιους που εδραίωσαν το κλεπτοκρατικό , διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο σύστημα , σαν ο κατεξοχήν ένοχος που ήρθε η ώρα του να πληρώσει, νιώθει μια κάποια δικαίωση.
Χωρίς καμιά υπερβολή,χωρίς καμιά δόση παροχολογίας,αντίθετα με έναν μετρημένο υπολογισμό, με αίσθημα ευθύνης και κυρίως με τον ανθρωπισμό που οφείλει μια κυβέρνηση της αριστεράς, νιώσαμε επιτέλους το βράδυ του Σαββάτου λίγη από τη χαμένη αξιοπρέπεια,κάποιες από τις χαμένες ελπίδες και τα όνειρα κάπου να ζωντανεύουν.
Στο χέρι μας είναι η επιλογή να συνεχίσουμε το μονόδρομο της ντροπής για τη χώρα και τη ζωή μας,ή να χαράξουμε έναν άλλο δρόμο που δε περπατιέται από προνομιούχους ούτε χτίζεται από μεγαλοεργολάβους αλλά από τον "πρωτομάστορα" λαό και τους αγώνες του.
Αυτή η απαραίτητη προυπόθεση ήταν και η ειλικρινής παραίνεση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο λαό ως μοναδικό εντολοδόχο και σύμμαχο μιας κυβέρνησης της αριστεράς στο δρόμο για την ανατροπή και αλλαγή.
της Μαριάνθης Τουτουντζίδου

Σ' ένα σκηνικό όπου τα πάντα φανερά πλέον γκρεμίζονται γύρω μας , πολλοί είναι αυτοί που επιμένουν ακόμη να μη βλέπουν και να μην ακούν-μάλλον να μη θέλουν να δουν και να ακούσουν.Περιμένουν ότι όλα αυτά θα τελειώσουν -έτσι δια μαγείας , με το "μαγικό ραβδί" του Σαμαρά- και η ζωή τους που άλλαξε-που της άλλαξαν δηλαδή τα φώτα-θα επανέλθει σύντομα και μάλιστα στα ίδια ακριβώς επίπεδα με το παρελθόν.
Αρνούνται πεισματικά να παραδεχτούν ότι μέχρι τώρα το ραβδί του Σαμαρά μαστιγώνει τους ίδιους αλύπητα μέχρι να τους στερήσει και την πνοή τους ακόμη , για να έρθει ύστερα  με το γνωστό κλαψο-τσαμπουκά του να δηλώσει μέσω των τηλεοπτικών φερεφώνων είτε ότι απεβίωσαν από ερωτική απογοήτευση, είτε ότι αυτά που ήξεραν να τα ξεχάσουν : " Τώρα πλέον θα αναπνέουν μόνο με εντολή Σαμαρά" ...
Τους έχουμε συναντήσει  να δηλώνουν αισιόδοξοι , σίγουροι  ότι τέλειωσαν  τα βάσανά μας , πως έχουν εμπιστοσύνη στη μειοψηφία που κυβερνά , στα δελτία των οκτώ , στους συμμάχους μας, στους δανειστές μας, στον Άδωνη , το Λοβέρδο , στη Μέρκελ και στον Ομπάμα που πολεμούν την τρομοκρατία...
Και μάλιστα ούτε θέλουν να ακούσουν πόσο προδιαγεγραμμένα σκοτεινό είναι το μέλλον μας με την εφαρμοζόμενη πολιτική .

Έτσι λοιπόν όχι μόνο δε μπαίνουν στον κόπο να αναζητήσουν μήπως τα πράγματα είναι διαφορετικά από τον τρόπο που τους τα σερβίρουν, αλλά ζουν-όσο  το καταφέρνουν- προσποιούμενοι ότι όλα βαίνουν καλώς...Κι ας έχει μειωθεί το εισόδημά τους , κι ας έχουν κάνει έκπτωση στα όνειρά τους οι ίδιοι και τα παιδιά τους κι ας μην έχουν περίθαλψη, ή κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους...Αυτοί είναι "αισιόδοξοι" και οι μόνοι που βλέπουν το φως στο τούνελ : "Με τα μάτια του Σαμαρά"
Αυτούς  δε που διαμαρτύρονται , τους θεωρούν γραφικούς, μίζερους , όψιμους ή ξεπερασμένους επαναστάτες...Δε θα καταφέρουν εξάλλου τίποτε...Και επιτέλους όλοι κάπως ένοχοι είμαστε από το παρελθόν, λίγο με τους διορισμούς, λίγο με την εφορία, με το μέσο για να γίνει κάποια δουλειά μας...Αυτά βέβαια είναι τα βαριά εγκλήματα , γιατί υπάρχουν και τα κακουργήματα, το εξοχικό, το αυτοκίνητο,οι σπουδές στο εξωτερικό, οι διακοπές...Τέρμα όλα αυτά...Απο δω και πέρα όλα θα περνούν από την "εντολή Σαμαρά".
Και δεν αναφέρομαι  στην κατηγορία ανθρώπων που κάνει τη φτώχεια ιδεολογία , που λόγω κρίσης δικαιώνει τους δυνάστες μας και στωικά δηλώνει ότι θα υποβληθεί στις "θυσίες" με εντολή Σαμαρά και πως μπορεί να ζήσει και με τη λάμπα πετρελαίου...Εξάλλου ο Σαμαράς δε θα σταματά να μιλά γι' αυτούς στις Βρυξέλλες...Είναι κι αυτό μια ικανοποίηση...Και η μοναδική επιβράβευση ...αλλά "δια στόματος Σαμαρά"!!!

Αναφέρομαι σε μεγάλη μερίδα εργαζομένων-μορφωμένων κυρίως- που ελπίζουν ότι οι ίδιοι ίσως και η οικογένειά τους θα τα καταφέρουν,με τα προσόντα τους να ξεφύγουν από την καταστροφή , υλοποιώντας τα προσωπικά τους σχέδια για επαγγελματική ή άλλη ανέλιξη , την ίδια στιγμή που κατακρημνίζονται τα δικαιώματα των υπολοίπων της τάξης στην οποία ανήκουν...Το βλέμμα τους είτε παραμένει προσηλωμένο στον προ κρίσης βίο τους , είτε σ' αυτούς που η νεοφιλελεύθερη πολιτική τους εξασφάλισε επιπλέον πλούτο και ασυλία ,ενώ ίσως ελπίζουν ότι θα μεταπηδήσουν και στην ίδια με αυτούς τάξη ...
Φυσικά όχι μόνο δεν είναι επιλήψιμο να είναι κανείς αισιόδοξος , να κάνει όνειρα , να μη δέχεται να του καθορίζουν τρόικες το επίπεδο ζωής του, αλλά επιπλέον επιβάλλεται ο καθένας να είναι αισιόδοξος και να απαιτεί υψηλό βιοτικό επίπεδο..'Οχι όμως  για να ζει στη γυάλα των παραισθήσεων και χιμαιρών του μικρόκοσμού του , αλλά για να παλεύει συνειδητά με πλήρη επίγνωση των συνθηκών που βιώνει και των αιτιών τους , να αλλάξει τη ζωή του πλάι στους άλλους εργαζόμενους . 
Για να σπρώξει τα πράγματα γρηγορότερα στη λύση τους .
Για να είναι η αισιοδοξία του πραγματική και όχι του καναπέ...Για να νιώθει ζωντανός , δυνατός να παλέψει για τα όνειρά του...Για να ξεπεράσει το φόβο και να νιώθει κύριος του εαυτού του.Για να ανοίξει μέσα από τον αγώνα του κι άλλους δρόμους ως απάντηση στο μονόδρομο της ακροδεξιάς πολιτικής των Σαμαρά-Βενιζέλου. 
Για να συμβάλλει στην ανατροπή της βάρβαρης νεοφιλελεύθερης πολιτικής και στο χτίσιμο μιας άλλης όπου ο κόσμος της εργασίας θα είναι το επίκεντρο και η εξασφάλιση της λαϊκής επιβίωσης η προτεραιότητά της.
Για να αποκτήσει ξανά το δικαίωμα να ακούει ,να βλέπει και να κρίνει...
" χωρίς την εντολή Σαμαρά"...
της Μαριάνθης Τουτουντζίδου

Αν και η ελληνική κυβέρνηση έκλεισε εσπευσμένα τη βουλή για να υλοποιήσει ανενόχλητη τα σκοτεινά της σχέδια , αν και κρύβεται πίσω από τα συστημικά κοράκια των ΜΜΕ , παρόλα αυτά στο θερμό αυτό καλοκαίρι - από άποψη συγκλονιστικών γεγονότων για τον κόσμο και τη χώρα μας -αποκαλύφθηκε όλη η ευτέλεια και δουλικότητα της μειοψηφίας που κυβερνά και της ουράς της που συγκυβερνά.

Ας πούμε ότι δεν περιμένουμε πλέον κανένα φως για τη βελτίωση των όρων ζωής μας με την επίθεση ενάντια στον κόσμο της εργασίας σε όλα τα επίπεδα ,που συνεχίζεται μέχρι όχι μόνο την περαιτέρω λεηλασία μισθών,ασφαλιστικών εισφορών, συντάξεων αλλά και την επιχειρούμενη θεσμοθέτηση της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και των αγώνων των εργαζομένων.

Ας δεχτούμε ως αναμενόμενο και το συνεχιζόμενο ξεπούλημα της ενέργειας , του νερού , των βασικών εν γένει κοινωνικών αγαθών , αλλά και των αιγιαλών,των βιότοπων και δασών που παραδίδονται στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο έναντι πινακίου φακής και οδηγούν στην καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας και στο ξεσάλωμα των λογής επιχειρηματικών ομίλων.

Τι θα είχε όμως να πει κανείς για τη στάση τους σε άλλα πρόσφατα γεγονότα , έτσι που πλέον να αναρωτιώμαστε ποιοι απέμειναν στο εσωτερικό της χώρας εκτός από τη μειοψηφία μιας ελίτ που τους στηρίζει , να ανέχονται τον κυνισμό και τη δουλικότητά τους ;

Καταρχήν για τη στάση τους απέναντι στη διαδικασία καταστροφής των χημικών της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου.Εγκατέλειψαν το θέμα στην πρωτοβουλία πολιτών,συλλογικοτήτων και φορέων από την Κρήτη που ανέλαβαν και την ενημέρωση του κόσμου και κινηματικές δράσεις- μέσα σ' αυτές και την αποστολή δυο πλοιαρίων για τον εντοπισμό του Cape Ray- και την προσφυγή στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.Και τι πιο αυτονόητο από μια χώρα που επανειλλημένα πλήρωσε τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και των ισχυρών ευρωπαικών χωρών , που δηλώνει φιλειρηνική , που τα συμφέροντά της ταυτίζονται με εκείνα των πληττόμενων λαών, να απαιτεί όπως εξάλλου συνέβη και με την Αλβανία, το Βέλγιο , τη Νορβηγία και αλλού , να καταστρέφονται τα όπλα στις χώρες που τα παράγουν και τα χρησιμοποιούν και να μη δέχεται να γίνει η χωματερή τοξικών αποβλήτων.Πολύ περισσότερο όταν αυτά εξυπηρετούν τις ''Οικονομίες του Πολέμου" σπέρνοντας το θάνατο και τον όλεθρο.Η ελληνική κυβέρνηση,η λαλίστατη όταν υπερασπίζεται απολύσεις , χαράτσια και περικοπές , απαξιεί να δώσει στοιχεία στους ιθαγενείς για τη διαδικασία της υδρόλυσης και για τη στάση της.Υποτελής σε συμφέροντα και σε όποια βούληση του ΝΑΤΟ ,των ΗΠΑ, της ΕΕ ,ανίκανη και αδιάφορη να υπερασπιστεί το περιβάλλον και στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών,ακολούθησε αναντίρρητα τις εντολές τους, παρόλους τους κινδύνους που εκφράστηκαν από το πρωτοφανές πείραμα και την παραβίαση του Δικαίου της Θάλασσας και Διεθνών Συνθηκών.

Μετά να σχολιάσω το παραλήρημά της για τη χρεοκοπία της Αργεντινής! Η Αργεντινή χρησιμοποιείται συχνά από κυβερνητικά κοράκια και παπαγαλάκια ως παράδειγμα προς αποφυγήν, αποκαλύπτοντας και τις "υψηλές προσδοκίες" της κυβέρνησης για τον τόπο μας , ότι δηλ.υπάρχουν και χειρότερα,αλλά και για να πείσει για τον αλάνθαστο μονόδρομο που η ίδια ακολουθεί εδώ και μια τετραετία , εξυπηρετώντας τοκογλύφους και αρπακτικά.Βέβαια όσον αφορά την Αργεντινή από τη μια δεν πρόκειται καθόλου για μια περίπτωση χειρότερη από τη δική μας,εφόσον με τον τρόπο που χειρίστηκαν το δικό τους χρέος πέτυχαν μηδενικό έλλειμμα,έχουν πολύ μικρότερο ποσοστό ανεργίας και πιο υγιή οικονομία με αυτάρκεια σε είδη πρώτης ανάγκης.Επιπλέον δε μετέτρεψαν , σε αντίθεση με τις ελληνικές κυβερνήσεις, τα χρέη προς ιδιώτες σε χρέη προς κράτη , ώστε να σώζουν χρεοκοπημένες τράπεζες φορτώνοντας το λαό τους με δανεικά.Η κυβερνητική όμως προπαγάνδα συνεχίζει ξεδιάντροπα από τη μια να τρομοκρατεί έναν εξουθενωμένο λαό κι από την άλλη να επικροτεί τους λογής απατεώνες ιδιώτες που εκβιάζουν ακόμη και κράτη με αποικιακού τύπου νομοθεσίες, όπως εξάλλου και αυτή του Αγγλικού Δικαίου που ισχύει με τη συμφωνία(!!!) της ελληνικής κυβέρνησης για κάποιο ποσό του ελληνικού χρέους.
Πανηγυρίζει η ελληνική κυβέρνηση με τη νίκη των κερδοσκόπων που απομυζούν χώρες φτωχές που θα επένδυαν σε σχολεία,νοσοκομεία,υποδομές...
Εντούτοις δε μας εκπλήσσει...

Και αφήνω τελευταίο το κυριότερο : την εκκωφαντική σιωπή για το έγκλημα στην Παλαιστίνη.Ένα έγκλημα που έχει ονοματεπώνυμο με συγκεκριμένους υπεύθυνους, με κατά συρροήν δολοφόνους και επώνυμους συνεργάτες,συνεργούς και υποστηρικτές.
Και χειροκροτητές...
Αλλά στην περίπτωση Σαμαρά-Βενιζέλου δε μιλάμε για ευθεία απόδοση ευθυνών στους Ισραηλινούς όταν δεν εκφράστηκε ούτε το αυτονόητο, ο ξεκάθαρος αποτροπιασμός στο κατακρεούργημα χιλιάδων ανθρώπων. Στους εκατοντάδες θανάτους , στους χιλιάδες τραυματίες.Στο σφυροκόπημα σχολείων και νοσοκομείων.Στην επίθεση σε καταφύγια και σε υποδομές.
Δεν είναι βέβαια άλλο παρά αυτό που επιτρέπουν όταν δίνουν το ελεύθερο στην πολεμική μηχανή του Ισραήλ να προπονείται στο θάνατο των αμάχων με ασκήσεις επί των εδαφών μας...
Αυτό που επιτρέπουν όταν σιωπούν μπροστά στις εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών και κρατούν ίσες αποστάσεις στο δημόσιο λόγο τους απέναντι στο θύτη και στο θύμα.
Αυτό που επιτρέπουν με το σκοταδισμό της ενημέρωσης που έχουν στήσει ως το κυριότερο έρεισμα της άθλιας πολιτικής τους.
Αυτό που επιτρέπουν χρόνια οι όποιες κυβερνήσεις με την ανοχή στα εγκλήματα κατά των λαών που διαπράττουν οι ΗΠΑ και οι ισχυροί της Ευρώπης.
Ο λαός μας όμως δεν έπεσε θύμα της φτηνής τους προπαγάνδας αυτή τη φορά. Θύματα κι εμείς οι ίδιοι των πολιτικών των ιδίων , που καταμετρούμε χιλιάδες νεκρούς από απελπισία και ανέχεια,νιώθουμε ακόμη πιο κοντά τον αδελφό λαό.

Η μνήμη εξάλλου πάντα βοηθά: Κύπρος,Σερβία,Αφγανιστάν...προδοσία του Οτσαλάν...
Και πρωταγωνιστές οι ίδιοι και οι επίγονοί τους...
Η αυλαία εντούτοις κάποτε πέφτει...

της Μαριάνθης Τουτουντζίδου

Ευτυχώς έχουμε επιτέλους ΚΡΑΤΟΣ που υπερασπίζεται το "ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ"!
Ευτυχώς που με την προσωρινή απόφαση του Αρείου Πάγου να ανασταλεί η επαναπρόσληψη των 400 καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών έδειξε και πάλι το ΚΡΑΤΟΣ την πυγμή του!
Την ίδια στιγμή βέβαια  Σαμαράς-Βενιζέλος σχεδιάζουν την κατάργηση του νόμου περί καταχραστών του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ,ώστε να μετατρέπεται το αδίκημα από κακούργημα σε πλημμέλημα , όταν αφορά πολιτικά πρόσωπα , από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι περιφερειάρχες και δημάρχους...Γιατί αυτοί φαίνεται πως εκ προοιμίου προασπίζονται το "ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ"...
Αυτός όμως ο άνισος πόλεμος ανάμεσα σ' έναν λαό που όλο και πιο δύσκολα βρίσκει το δίκιο του σε μια δημοκρατία που παραπαίει, φαίνεται να τον τροφοδοτεί παράλληλα με όπλα που τον βοηθούν να αναγνωρίζει τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς εναντίον του και να αντιστέκεται.
Και πράγματι συγκίνησε ο αγώνας των καθαριστριών κι έγινε σύμβολο στη χώρα μας και στο εξωτερικό αντίστασης και διεκδίκησης του αυτονόητου δικαιώματος για εργασία, που έλαχε να αμφισβητηθεί στην Ευρώπη του 21ου αιώνα από τη λαίλαπα του νεοφιλελεύθερου μεσαιωνισμού. Έγινε σύμβολο για την πολύμηνη διάρκειά του, για το ψυχικό σθένος 400 γυναικών να παλεύουν με όλα τα όπλα εναντίον τους, πραγματικά και επικοινωνιακά της αντιλαικής κυβέρνησης και για την επιμονή τους να φτάσουν μέχρι τη δικαίωση.
Τα συστημικά ΜΜΕ τις συκοφαντούσαν μέχρι και μετά την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου που τις δικαίωνε , ότι προέβαιναν σε ακρότητες τώρα με τον αγώνα τους , ότι δεν καθάριζαν καλά ως εργαζόμενες...ότι καμιά υπηρεσία τελικά δεν ήταν ποτέ καθαρή...Περισσότερο βρώμικος όμως είναι ο πόλεμος που εξαπολύει το ΚΡΑΤΟΣ του "ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ" κατά των πολιτών που αντιστέκονται και διεκδικούν τα στοιχειώδη πλέον δικαιώματα για την επιβίωσή τους...
Αυτήν που το κράτος του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ,το κράτος των εκατομμυρίων ανέργων,των χιλιάδων αυτοκτονιών,το κράτος των λουκέτων και των απολύσεων την αντιμετωπίζει χλευάζοντας όσους την προασπίζονται για λαικιστές και καταρρακώνοντας με δικαστικές αποφάσεις και δυνάμεις καταστολής όσους τη διεκδικούν στο δρόμο.
Έτσι η συγκεκριμένη ενέργεια αποτελεί συνέχεια της συγκεκριμένης πολιτικής που καταργεί συλλογικές συμβάσεις, αρπάζει τα αποθεματικά των ταμείων, μισθούς και συντάξεις, υποβαθμίζει και απομειώνει την παιδεία και την υγεία αντί να τις βελτιώσει και να τις διευρύνει,αρπάζει την ιδιωτική και λεηλατεί τη δημόσια περιουσία...
Και όλ' αυτά με όπλο τη λιγότερη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ώστε οι πολίτες να φοβούνται,να εκβιάζονται και να μη μπορούν θεσμικά να βρουν το δίκιο τους, ο φασισμός να κερδίζει έδαφος,η νομοθετική εξουσία να καταστρατηγείται συνεχώς,η δικαστική να ελέγχεται και συχνά να χειραγωγείται και να απομένει η εκτελεστική να εκτελεί ανελέητα το λαό και να υπηρετεί τραπεζίτες και άλλα συμφέροντα.
Αποτελεί συνέχεια της συγκεκριμένης πολιτικής γιατί αμέσως μετά τις εκλογές περίμεναν ν' ανοίξουν το δρόμο των ομαδικών απολύσεων όπως εγκαινιάστηκε σήμερα με την απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας να εγκρίνει την απόλυση των εργαζομένων της Χαλυβουργικής.Δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση" ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ" Σαμαρά να επιτρέπει τα θεσμικά όργανα της πολιτείας να καταλήγουν σε διαφορετικές αποφάσεις από αυτές που του υπαγορεύουν οι τροικανοί  και να δικαιώνουν την καθεμιά "συντεχνία"...Ύστερα θα δημιουργείται κακό προηγούμενο και με άλλους ιθαγενείς...και θα κινδυνεύει η σταθερότητα της κυβέρνησης...γιατί η χώρα έτσι κι αλλιώς οδεύει σταθερά προς τον κατήφορο...

"Λόγοι Υπέρτεροι Δημοσίου Συμφέροντος" απεφάνθη σήμερα η Δικαιοσύνη...Από κει και πέρα το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας ,η προστασία και ασυλία λογής μεγαλόσχημων που διαπλέκονται με την εξουσία,η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος , οι λίστες που κάνουν φτερά ,οι μεγάλες καταθέσεις που προστατεύονται και οι μικρές που βρίσκονται διαρκώς υπό απειλή,συνεχίζονται...
"Λόγοι Υπέρτερου Δημοσίου Συμφέροντος"επιτάσσουν να τους ΔΙΩΞΟΥΜΕ για να προασπίσουμε τη ζωή μας,την αξιοπρέπειά μας  και τον τόπο μας.
Κι αν το δίκαιο του ΑΓΩΝΑ δεν κρίνεται οπωσδήποτε στα δικαστήρια , κρίνεται όμως στο ΔΡΟΜΟ!!!

της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Την Κυριακή 18 Μαίου ψηφίζουμε περισσότερη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΕΛΠΙΔΑ...
Στέλνουμε στα σπίτια τους τους επαγγελματίες της συναλλαγής,τους υποτακτικούς των λογής συμφερόντων,τους εμπνευστές των μονόδρομων,της φτώχειας,της ανεργίας,του εκφοβισμού και της απελπισίας...
"Δεν υπάρχουν σωτήρες" ,πολύ περισσότερο όμως δεν περιμένουμε να μας σώσουν αυτοί που έκαναν τη χώρα αποικία χρέους και τους πολίτες της υποτελείς στον ίδιο τους τον τόπο.
Αυτοί που άφησαν την αυτοδιοίκηση στο έλεος των μνημονιακών πολιτικών και δεν υπερασπίστηκαν ούτε την αυτοτέλειά των Δήμων,ούτε την περιουσία του,ούτε τα βασικά αγαθά για την επιβίωση των πολιτών.
Αυτοί που επικοινωνιακά κέρδισαν τη μάχη του εκφοβισμού και της χειραγώγησης βαπτίζοντας την έκφραση της απελπισίας λαικισμό,την ντροπή των συσσιτίων κοινωνική πολιτική,που ταύτισαν τους αγανακτισμένους των πλατειών με τους φασίστες που εξέθρεψαν.
Που ονόμασαν την ανατροπή των ιδίων, απερισκεψία και την ελπίδα μας για αλλαγή , εφιάλτη καταστροφής του τόπου μας.
Αυτοί που αλλαζονικά αποκαλούν τους αντιπάλους τους "σωτήρες" γιατί τους χαλούν τα σχέδια των κεντρικών πολιτικών που υπηρετούν:"της σταθερότητας της χώρας"
Τη βιώνουμε αυτή τη σταθερότητα: είναι η σταθερή πορεία προς την καταστροφή,τη φτώχεια,την ανεργία,τη στέρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων,τον εκφασισμό της κοινωνίας.
Στη Δημοκρατία όμως δεν υπάρχουν αδιέξοδα...
Αδιέξοδη είναι η δική τους πολιτική με τη λιγότερη Δημοκρατία και το μονόδρομο των δικών τους επιλογών. Κολλημένοι στις καρέκλες της εξουσίας δεν έχουν την παραμικρή ευθιξία έστω να πάνε στα σπίτια τους από μόνοι τους...
Ας τους στείλουμε λοιπόν εμείς με την ψήφο μας: Αυτούς και τους μονόδρομούς τους...
της Μαριάνθης Τουτουντζίδου

Συστηματική είναι η προσπάθεια πολλών αυτοδιοικητικών παρατάξεων να εμφανιστούν οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης ανεξάρτητες από τις αποφάσεις της κεντρικής πολιτικής και να προσδώσουν σ' αυτές ένα χαρακτήρα απολίτικο,  προσανατολίζοντας τα  κριτήρια επιλογής των δημοτών στο καλό παιδί, στο βαθμό συγγένειας, σε προσωπικές συμπάθειες,  σε δεσμεύσεις για μικροεξυπηρετήσεις που έγιναν ή που θα γίνουν...  και άλλα παρόμοια.
Με το ίδιο πνεύμα και τα προβλήματα που προβάλλουν, δεν είναι αυτά που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική, δηλαδή η φτώχεια, η ανεργία, το ξεπούλημα των βασικών αγαθών και της δημόσιας περιουσίας, αλλά πώς θα καλυφθούν όλα αυτά ώστε να αποκρύπτονται οι αίτιοι και οι αιτίες τους. Γι αυτό και η θεραπεία δε θα αγγίζει το αίτιο αλλά  το σύμπτωμα...
Έτσι εύκολα θα απαλλάσσονται των ευθυνών τους όσοι πιστά υπηρέτησαν και θα συνεχίσουν να υπηρετούν τις μνημονιακές πολιτικές με όχημα  τους καλλικρατικούς δήμους, που επινοήθηκαν  για να ανοίξουν το δρόμο της εφαρμογής των  νεοφιλελεύθερων πολιτικών και στην αυτοδιοίκηση. 
Δεν έφταιξαν άραγε "τα καλά παιδιά" για την εξαθλίωση των πολιτών, για το κλείσιμο των καταστημάτων, των σχολείων, των υπηρεσιών υγείας,  για το ξεπούλημα κτιρίων, του νερού ή της ενέργειας, τις ελαστικές μορφές εργασίας ή τις απολύσεις και διαθεσιμότητες και άλλα πολλά που είτε εφαρμόστηκαν είτε πρόκειται να εφαρμοστούν;
 Ούτε έχουν καμία ευθύνη   για την πλήρη επιτροπεία των Δήμων και τον περιορισμό της οικονομικής  και διοικητικής αυτοτέλειάς τους;
Ισχυρίζονται βεβαίως ότι τις αποφάσεις αυτές δεν τις έπαιρναν οι ίδιοι και για να μιλήσουμε σύμφωνα με το πνεύμα των ημερών, απαρνούνται όπως ο Πέτρος το Χριστό τους πάτρωνές τους...ούτε τους είδαν ούτε τους ξέρουν...
Έτσι λοιπόν αναβαπτίζονται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και  εμφανίζονται με νέα ονόματα... Γίνονται στη συνέχεια  Πόντιοι Πιλάτοι για τα πεπραγμένα του Δήμου ως τώρα και για όσα σκληρά και αμείλικτα θα εφαρμοστούν ως τρίτο μνημόνιο αμέσως μετά τις εκλογές. Εκτός αν οι πολίτες ... τους χαλάσουν τα σχέδια...
Είναι ακριβώς η ίδια τακτική αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης της κοινής γνώμης που επιχειρείται και από τα μιντιακά συμφέροντα-το στυλοβάτη των άθλιων πολιτικών που εφαρμόζονται στη χώρα τα τελευταία χρόνια: Εμφανίζουν τις αιτίες ως μεταφυσικές  και την πολιτική που εφαρμόζεται ως Θεία Δίκη...από τους "ελέω Θεού" κυβερνώντες...
Γι αυτό είναι φαρισαϊσμός να βλέπουμε υποψηφίους δημάρχους που μπαινόβγαιναν στα κομματικά γραφεία, που παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα στη χώρα κωφεύοντας ή το πολύ διαμαρτυρόμενοι εκ των υστέρων μπροστά σε κάμερες, τώρα να δηλώνουν ότι θα σταθούν δίπλα στον πληττόμενο πολίτη... Η αντίφαση βρίσκεται στο ότι στέκονται και δίπλα σ' αυτούς που ανελέητα τον πλήττουν...
Και αυτή μπορεί να είναι η πρώτη ερώτηση στον ξάδελφο 
: Με την εξουσία που θα έχει ως δημοτική αρχή θα αρκεστεί στο παρηγορητικό χτύπημα στην πλάτη, επικαλούμενος την τρόικα και αποποιούμενος κάθε ευθύνη ή θα παλέψει για πιο αποτελεσματικές λύσεις, θα συγκρουστεί με την κεντρική εξουσία μαζί με τους δημότες υποστηρίζοντας τα δίκαιά τους;
Με ποιους τρόπους θα υπερασπιστεί το δικαίωμά του κάθε πολίτη στη σίτιση, στην περίθαλψη; -Με φιλανθρωπικές πράξεις - ως υποκατάστατο των ευθυνών του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης - ίσα για να μη πεθαίνουν οι άνθρωποι στο δρόμο ;
Το δικαίωμά του για δωρεάν δημόσια δωδεκάχρονη παιδεία; -
Ευλογώντας όλες τις νέες διατάξεις για την παιδεία που στοχεύουν στη συρρίκνωσή της;
Το δικαίωμά του στην εργασία;
 -Με βόλτες σε μια ερειπωμένη  αγορά  και χειραψίες στους λίγους εναπομείναντες; Με το να αποδέχονται τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις; Την αυθαιρεσία και εκμετάλλευση στους εργασιακούς χώρους;
Τι θα κάνει για να υπερασπιστεί τη δημόσια περιουσία από τα αρπακτικά του ΤΑΙΠΕΔ ;
Τι θα κάνει με το θέμα της υποχρηματοδότησης των Δήμων;
Πώς θα αξιοποιήσει ευρωπαικά κονδύλια όχι για πρόχειρες αναπλάσεις αλλά για τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών;

Πώς θα αντιμετωπίσει την αρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών από τις τράπεζες που, αφού σώθηκαν από χρήματα των πολιτών, χαρίζονται στους χρεοκοπημένους τραπεζίτες ; - Προσφέροντας στρατιωτικές σκηνές για καταλύματα;
 
Αυτά τα καίρια ερωτήματα εκφράζουν πόσο σοβαρό είναι το διακύβευμα των εκλογών του Μαίου, εφόσον κρίνεται το παρόν και το μέλλον το δικό μας και του τόπου μας.

Δεν επιλέγουμε επομένως απλά μια νέα δημοτική αρχή που θα αντικαταστήσει ή θα συνεχίσει τη θητεία της απερχόμενης.
Επιλέγουμε με ποιο τρόπο θα ζήσουμε!

 
Επιλέγουμε αν συμφωνούμε να προδιαγράφουν τη μοίρα μας και τη μοίρα των επερχόμενων γενεών , με τη διαδικασία του κατ' επείγοντος στη βουλή ή μετα-μεσονύχτια στα  δημοτικά συμβούλια !

Αν δεχόμαστε ο ξάδελφος, ο φίλος, ή ο κουμπάρος που θα επιλέξουμε, να μας στερήσει την ελπίδα να αγωνιστούμε για να συνεχίσουμε τη ζωή μας από εκεί που έκοψαν το νήμα της και όχι γυρνώντας δεκαετίες ολόκληρες πίσω !

Αν θα παλέψουμε για ένα Δήμο ΚΟΝΤΑ στον πολίτη που σημαίνει ΜΑΖΙ με τον πολίτη, για να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση, για να αλλάξουμε τους Δήμους όχι μόνο τη δημοτική αρχή. Για να γίνει ο Δήμος η ψυχή της πολιτείας, η ίδια η πολιτεία και η ουσία της και όχι ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός .

Γι' αυτό πριν υποσχεθούμε στον ξάδελφο...ας ακούσουμε τις απαντήσεις του...

Και πριν τον ψηφίσουμε...ας τις ζυγίσουμε...
"...σε βασανισμένα στήθη χωρικών
βλέπω να δυναμώνει η πνοή
που θα σας σαρώσει"

( Κάθαρσις, Κ.Καρυωτάκης )

Tης Μαριάνθης Τουτουντζίδου

Εφαρμόζοντας τις μνημονιακές πολιτικές οι τελευταίες κυβερνήσεις στη χώρα, εμπνεύστηκαν μαζί κι ένα φρασεολόγιο τόσο ανιαρά επαναλαμβανόμενο που προδίδει και την πνευματική ένδεια των υποστηρικτών του. Μια απ' αυτές είναι η περίφημη φράση για τις "θυσίες" του ελληνικού λαού , η οποία πέραν των προπαγανδιστικών στόχων που εξυπηρετεί , κρύβει κι έναν ξεδιάντροπο κυνισμό για να καλύψει όσα αυθαίρετα και εξαναγκαστικά μας επιβλήθηκαν ανατρέποντας και καταστρέφοντας χιλιάδες ζωές. Χρησιμοποιούν λοιπόν τη λέξη θυσία , που σημαίνει τη θεληματική στέρηση για κάποιο σημαντικό σκοπό , για να κρύψουν τη δημοκρατική εκτροπή για την εφαρμογή μιας ακραίας αντιλαικής πολιτικής. Όπως τότε που άναυδοι ακούσαμε πρώτη φορά τον όρο "παράπλευρες απώλειες" για τη δολοφονία άμαχου πληθυσμού από τις νατοικές δυνάμεις στον πόλεμο της Σερβίας !
Οι "θυσίες" μας λοιπόν για τις οποίες κατά καιρούς πέφτει και κανένα κροκοδείλιο δάκρυ , ή μας επιβραβεύουν οι ευρωπαίοι εταίροι μας , "θα μας βγάλουν από το τούνελ" όπως επαναλαμβάνει συχνά-πυκνά ο κ. Σαμαράς. Κι ας μην έχει φως αυτό το τούνελ...ίσως λόγω χαρατσιού...
Μόνο που σ' αυτό, χωρίς να το εννοεί, θα επαληθευτεί , γιατί ο βιασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που βαφτίστηκε θυσία , οδήγησε σε ποικίλες μορφές αντίστασης, όπως αυτές εκφράζονται μέσα από χιλιάδες πλέον συλλογικότητες ως φυσική συνέχεια του κινήματος των πλατειών. Σ' αυτές τις συλλογικότητες , πυρήνες αντίστασης παντού στη χώρα , θρέφεται ,δυναμώνει και μορφοποιείται η ελπίδα της ανατροπής και αλλαγής.
Άλλοτε ως αλληλεγγύη, άλλοτε ως εκστρατεία ενημέρωσης , ως διαμαρτυρία , αλλά και με άλλους πρωτοποριακούς τρόπους- που απαντούν σε μιαν ακόμη προσφιλή μνημονιακή λέξη "το μονόδρομο"- αντιτάσσοντας νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης και οικονομίας.
Αν η κρίση "θα μας κάνει καλύτερους " δεν είναι γιατί- και πάλι κατά το λεξιλόγιο των μνημονιακών- "θα θεραπεύσει τον καταναλωτισμό μας", " θα μας μάθει να ζούμε με λίγα..." - και γιατί όχι και με σκουπίδια - ή θα μας δείξει "τι εστί βερύκοκο"...
Είναι γιατί έχει δημιουργήσει μια νέα συλλογική συνείδηση ενισχύοντας τη χειραφετητική δράση , την αγωνιστικότητα και τον ανθρωπισμό . Είναι γιατί μας έβγαλε στο δρόμο και μίκρυνε την απόσταση του πολίτη από την εξουσία.
Οι μέθοδοι του διαίρει και βασίλευε , της ενοχοποίησης , της συκοφάντησης , της ποινικοποίησης των αγώνων , του εκφοβισμού και της βίαιης καταστολής φαίνεται να ακυρώνονται μπροστά στις προσπάθειες των πολιτών για ενότητα.
Πολύ περισσότερο οι πολίτες που δραστηριοποιούνται, αφουγκράζονται και βλέπουν έναν κόσμο ν' αλλάζει , έναν κόσμο που ξυπνά από το σοκ των "διαρθρωτικών αλλαγών", οι οποίες αποδιάρθρωσαν την κοινωνία και τη ζωή του, και αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Γιατί αυτό αποτελεί μονόδρομο για τη σωτηρία μας , η ανασυγκρότηση της κοινωνίας από τη βάση της , διεκδικώντας τη θεσμική δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις και να εκφράζει τη βούλησή της , να ανακαλεί και να ελέγχει χωρίς πλέον τις λογικές της ανάθεσης που οδηγούν στην αποστασιοποίηση και αδιαφορία των πολιτών και από την άλλη στην αυθαιρεσία και στον αυταρχισμό αυτών που διοικούν.
Σ' αυτή την πορεία προς τη συλλογική συνείδηση απορρίπτεται και το μοντέλο του πολιτευτή-σωτήρα με την κενή ρητορεία και τις διασυνδέσεις , που περιμένει "ατσαλάκωτος " στη βιτρίνα την ώρα των εκλογών...που νιώθει άβολα ανάμεσα στη σκόνη ενός πλήθους που διαδηλώνει την αγωνία του , προτιμά τα μικρά ελεγχόμενα ακροατήρια , τις προσκλήσεις , τις κάμερες , τα παγερά χαμόγελα , τα ανεστίαστα βλέματα και φυσικά τις έτοιμες παρωχημένες συνταγές.
Χιλιάδες άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ανθρωπιστικής κρίσης.Χιλιάδες με οργανωμένο ή μη τρόπο αντιστέκονται.Συνείδηση έγινε η αλληλεγγύη, συνείδηση και η αναγκαιότητα των συλλογικών αγώνων, βασικά συστατικά για την ανατροπή και αλλαγή.
Κι αυτό πλέον είναι ποτάμι που όχι μόνο δε θα γυρίσει πίσω αλλά θα σαρώσει ό τι σάπιο ό τι εμμένει να εγκλωβίζει στη μιζέρια , στην αδράνεια, την απογοήτευση , στο φόβο και το συντηρητισμό. Απ' αυτό το ποτάμι που ρέει για την ανατροπή και ελπίδα θα επιλεγούν και οι άνθρωποι που θα ηγηθούν σ' αυτόν τον αγώνα με τρόπο ανοιχτό και δημοκρατικό.
Στις εκλογές για την αυτοδιοίκηση και στις ευρωεκλογές που και μεταξύ τους σχετίζονται και με τη συνέχιση της πολιτικής βαρβαρότητας στη χώρα,κρίνεται η απάντηση του κόσμου στο ερώτημα τι Δήμο θέλουμε και τι Ευρώπη θέλουμε. Και εφόσον η απάντηση αφορά την αποδοχή ή απόρριψη της πολιτικής της άγριας λιτότητας, τον αντιφασιστικό αγώνα, την κοινωνική αλληλεγγύη και τη δημοκρατία σημαίνει ότι εκφραστές αυτής της πολιτικής δεν μπορεί παρά να είναι άνθρωποι ενεργοί που συμμετείχαν και στήριξαν τους κοινωνικούς αγώνες , ικανοί να συγκρουστούν , να υπερασπιστούν και να διεκδικήσουν τα βασικά κοινωνικά αγαθά,να παλέψουν για τη διεύρυνση της δημοκρατίας και τη λαική συμμετοχή.
Το διακύβευμα όλων των εκλογικών αναμετρήσεων πλέον είναι η επιβίωση της χώρας και του καθενός ατομικά. Τόσο σοβαρό που επιβάλει την αναθεώρηση των μέχρι πρότινος κριτηρίων επιλογής αλλά και των μεθόδων προσέγγισης και του κόσμου και των προβλημάτων.

Κι ας προσπαθούν να ανασυντάξουν τους παλαιούς στρατούς νοσταλγώντας τις παλιές "καλές μέρες " ή και να δημιουργήσουν νέους , οι νάνοι της πολιτικής ...
"Έβγαζαν μεγάλη σκιά όσο ο ήλιος έδυε"...

Στο φως που ανατέλλει θα αποκαλυφθεί το πραγματικό τους ανάστημα...και ο κόσμος που αντιστέκεται, θα γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων.
της Μαριάνθης Τουτουντζίδου

" Νοέμβρης ανθρωπιάς , αλληλεγγύης , συμπαράστασης , στο συμπολίτη που μας χρειάζεται" είναι ο τίτλος των τεσσάρων εκδηλώσεων αλληλεγγύης που προανήγγειλε ο δήμος Βέροιας σε όλα και με όλα τα μέσα.
Και όμως ο ίδιος ο τίτλος προδίδει την ανεπάρκεια της κοινωνικής ευαισθησίας που προσπαθεί να επιδείξει ο δήμος μ' αυτές τις κινήσεις : "ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ... ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ "... μετά θα εγκαταλείψει τις 530 καταγεγραμμένες οικογένειες-γιατί υπάρχουν και εκατοντάδες μη καταγεγραμμένες- να ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο με όχημα " την αγάπη " που θα μαζέψουν τα καλάθια και τα καροτσάκια στο τετραήμερο της εκδήλωσης.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι οι ανάγκες είναι πλέον τόσο μεγάλες αλλά και επείγουσες, ώστε να μη χωρά απαξίωση για καμιά πρωτοβουλία που στοχεύει στη βοήθεια , παρόλο τον πρόσκαιρο χαρακτήρα τους. Για τους ίδιους όμως λόγους δε χωρά και η υποκρισία. Γιατί είναι πια οφθαλμοφανές ότι , όσο η πολιτεία οδηγεί στην ανέχεια και απελπισία το σύνολο του πληθυσμού ,απομακρύνει την πρόσβαση από τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, διαλύει υγεία , παιδεία και τις κοινωνικές δομές , δε θα καλύπτονται ούτε στο ελάχιστο οι βασικές ανάγκες των πολιτών .Ακριβώς όπως οι φιλανθρωπικές οργανώσεις , τα γκαλά και οι αποστολές δεν έχουν βελτιώσει σε τίποτε μέχρι τώρα τη ζωή των λαών της Αφρικής.
Αυτό επομένως που χρειάζεται πολύ περισσότερο σήμερα η κοινωνία , που βιώνει την πιο βαθιά μεταπολεμική κρίση , είναι η δημιουργία μιας νέας συλλογικής συνείδησης μέσα από την αφύπνιση και ευαισθητοποίηση , η οποία δε θα οδηγεί στη φιλανθρωπία, κρατώντας τη δέσμια στην αποδοχή της σημερινής κατάστασης , αλλά στην αναγκαιότητα της πολιτικής ανατροπής μέσα από αγώνες. Και αυτή η διάσταση που δίνεται στην αλληγεγγύη από τις εκατοντάδες δομές που στήθηκαν από απλούς πολίτες στη διάρκεια της κρίσης, δε χωρά στα καλάθια φιλανθρωπίας των φορέων της επίσημης πολιτείας.

Εξάλλου αν λάβουμε υπόψη μας τις επιθέσεις στο κοινωνικό ιατρείο Ελληνικού , σε ανταλλακτικά παζάρια , στο κίνημα " χωρίς μεσάζοντες "και σε άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες πολιτών, κατανοούμε ότι η πολιτεία αποδέχεται την ανώδυνη για την ίδια φιλανθρωπία αναγνωρισμένων φορέων, επώνυμων χορηγών , καναλαρχών,της ευρωπαικής ένωσης- που έχουν την ευθύνη και για την κρίση - ενώ προσπαθεί με διώξεις , συκοφαντίες και άλλα μέσα να φιμώσει και να παύσει την αλληλεγγύη των κινημάτων : Εκείνη που δε χωρίζει τους πολίτες σε φιλάνθρωπους και επαίτες αλλά αναγνωρίζει την ισότητα .Που δε δημιουργεί εξαρτήσεις και τη διάθεση της ευγνωμοσύνης αλλά εξασφαλίζει την αξιοπρέπεια και εμφυσά τη διάθεση της προσφοράς. Που λειτουργεί απελευθερωτικά ευαισθητοποιώντας για να οδηγήσει στην κινητοποίηση και στον αγώνα για την ανατροπή των συγκεκριμένων πολιτικών και των εκφραστών της .

Ερχόμαστε στη φιλανθρωπία των δήμων. Από την τοπική αυτοδιοίκηση ως βασικότατο θεσμό του πολιτικού μας συστήματος και εγγύτερο προς τους πολίτες, απαιτείται μια συνέπεια και συνέχεια όσο αφορά τέτοιου είδους πρωτοβουλίες εξαιτίας της δύναμης και της εξουσίας που τους παρέχει ο θεσμικός τους ρόλος.

Συνέπεια σημαίνει ότι δε μπορεί από τη μια να υιοθετούν αδιαμαρτύρητα ή με light δηλώσεις διαμαρτυρίας την εφαρμογή των ακραίων νεοφιλελεύθερων συνταγών των ιδιωτικοποιήσεων,του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου,των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της εγκατάλειψης της κοινωνικής πολιτικής και της οικονομικής ασφυξίας της τοπικής αυτοδιοίκησης που προκαλούν την εξαθλίωση και τη δυστυχία και από την άλλη να ξεχύνονται με καλάθια στους δρόμους ...όχι για να διώξουν τη φτώχια αλλά για να καλύψουν με βαρύγδουπα συνθήματα και τους ήχους της μπάντας τον απόηχό της.

Συνέχεια από την άλλη σημαίνει ότι θα κριθεί η στάση της δημοτικής αρχής και σε όσα επίσης εφιαλτικά μας επιφυλάσσει η μνημονιακή κυβέρνηση με την απειλή των πλειστηριασμών καθώς και με επιπλέον συρρίκνωση των εισοδημάτων και των κοινωνικών παροχών.

Τι θα κάνουν αλήθεια οι δημοτικές αρχές ; Θα αρκεστούν στα ευχολόγια και στην άνευ περιεχομένου παθητική αισιοδοξία;

Θα αποδέχονται τη διάλυση των δημοτικών υπηρεσιών ,την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και όλα αυτά θα τα σκεπάζουν με πολιτιστικές εκδηλώσεις και φαρδιά χαμόγελα ;

Και για τους πολίτες που χάνουν τη δουλειά τους , τη δυνατότητα περίθαλψης , ακόμη και τα σπίτια τους ; Πώς θα τους υπερασπιστούν ; Με καλάθια αγάπης ενώ από την άλλη θα μένουν οι ίδιοι δεμένοι στο άρμα της κεντρικής διοίκησης επαναλαμβάνοντας τις δηλώσεις περί μονόδρομου , ταυτίζοντας μοιρολατρικά το μέλλον όλων μας με τις επιλογές της νεοφιλελεύθερης συμμορίας και των υποτακτικών της ;

Θα συνεχίσουν τη λειτουργία τους σ' ένα διαχειριστικό πλαίσιο ώστε να αποτελούν το μακρύ χέρι της εξουσίας και να διασφαλίζουν τη μακροημέρευσή τους ; Ή θα αποφασίσουν δυναμικά δίπλα στους δημότες να αντισταθούν στη διάλυση της τοπικής αυτοδιοίκησης , να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των πολιτών που συνθλίβονται ;

Τα ερωτήματα είναι βέβαια ρητορικά . Τις απαντήσεις στα πραγματικά ερωτήματα και τις αγωνίες του κόσμου θα τις δώσουν οι ίδιοι οι πολίτες με τους αγώνες τους αλλά και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις από τους ήδη υπάρχοντες δημοτικούς άρχοντες που δε διστάζουν να συγκρουστούν και να διεκδικήσουν τα συμφέροντα των δημοτών , πρωτοπόροι στον αγώνα για ανατροπή και αλλαγή.

Πραγματική αλληλεγγύη είναι αυτή που φωτίζει τις αιτίες , αξιολογεί τις συνέπειες και βοηθά τον πολίτη με τα στοιχειώδη για την επιβίωσή του ώστε να βρει τη δύναμη να αντισταθεί και να ανατρέψει την παρούσα πολιτική .

Διαφορετικά "τα καλάθια αγάπης " θα είναι γεμάτα με τρόφιμα μακράς διαρκείας αλλά άδεια από ελπίδα...
της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Ήταν αναμενόμενο ότι από τη βαρβαρότητα των μνημονιακών πολιτικών δε θα γλύτωναν ούτε οι ανήλικοι μαθητές , πόσο μάλλον που αυτοί θα είναι η επόμενη γενιά ενηλίκων η οποία θα βιώσει περισσότερο από την τωρινή , τις συνέπειες ενός εργασιακού μεσαίωνα σε ένα κράτος - άθλιο προτεκτοράτο των δανειστών και των «σωτήρων» μας.

Ήδη οι πανελλαδικές εξετάσεις στο Λύκειο μέσα σε τρία χρόνια κρίσης ανέδειξαν τον ταξικό χαρακτήρα του σχολείου, κάνοντας τον ανταγωνισμό για τα παιδιά των φτωχότερων οικογενειών ακόμη μεγαλύτερο.

Έτσι κι αλλιώς εκπαιδευτικοί , μαθητές και γονείς , που βίωναν το θεσμό των πανελλαδικών , αντιλαμβάνονταν τον αντιπαιδαγωγικό τους χαρακτήρα , εφόσον εξανάγκαζαν τους μεν μαθητές και γονείς σε επίπονη και δαπανηρή προετοιμασία τουλάχιστον δύο ετών , για να επιτευχθεί συχνά η αποστήθιση - και όχι η αφομοίωση- μιας ύλης υπερβολικής σε όγκο και βαθμό δυσκολίας.Από την άλλη υποχρέωναν τους εκπαιδευτικούς να προσαρμοστούν κι αυτοί στις απαιτήσεις των εξετάσεων με πολύ μικρά περιθώρια αυτενέργειας , απαραίτητης , για να ανταποκριθούν στις ανάγκες των μαθητών.

Οι "φωστήρες" του υπουργείου αποφάσισαν λοιπόν πως αυτή την ψυχοφθόρα και οικονομικά δυσβάσταχτη διαδικασία και μάλιστα υπό τις σημερινές συνθήκες κρίσης, καλό είναι να την πολλαπλασιάσουν και για τις τρεις τάξεις του λυκείου , για ένα λύκειο περισσότερο εξεταστικοκεντρικό , δύσκολο και ταξικό. Εν ολίγοις για ένα λύκειο για λίγους.

Αφού λοιπόν οι μνημονιακές κυβερνήσεις πέταξαν από τις δουλειές τους χιλιάδες εργαζόμενους,τώρα ήρθε η σειρά και των μαθητών.Οι τριπλές εξετάσεις τύπου πανελλαδικών μέχρι το απολυτήριο λυκείου δε θα είναι παρά η πόρτα της εξόδου και για χιλιάδες μαθητές.Η επόμενη πόρτα θα είναι αυτή της ανεργίας ή της εργασίας χωρίς εργασιακά δικαιώματα, ακόμη και χωρίς πληρωμή.

Γιατί πώς αλλιώς θα οικοδομήσουν ένα κράτος αποψιλωμένο από κάθε υποχρέωση απέναντι στον πολίτη, όπου οι εξαθλιωμένοι ιθαγενείς ούτε θα διαμαρτύρονται, ούτε θα αγωνίζονται, ούτε θα γνωρίζουν τα δικαιώματά τους; Μόνο αν αυτοί διαθέτουν ένα μορφωτικό επίπεδο ανάλογο με το επίπεδο της ζωής τους έτσι ώστε και οι αυταρχικές μέθοδοι διακυβέρνησης να εφαρμόζονται περισσότερο ανώδυνα.

Σε όλες τις τριτοκοσμικές χώρες εξάλλου- που αυτές αποτελούν και το πρότυπο των μνημονιακών κυβερνήσεων στη χώρα μας- το φτηνό εργατικό δυναμικό πρέπει να μένει αμόρφωτο για να παραμένει και φτηνό και έτσι να προσελκύει τις επενδύσεις-πλιάτσικο. Να μη μάθει ποτέ ότι η εργασία είναι δικαίωμα , να μην ακούσει ποτέ για τους αγώνες των εργαζομένων , ούτε για τις κατακτήσεις του ανθρώπου που οδήγησαν στη σταδιακή απελεύθερωσή του ή για τη μεγάλη ευρωπαική πολιτισμική κληρονομιά. Εξάλλου δε βιώνουμε την επιστροφή στο Μεσαίωνα μόνο σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις αλλά και με την κατάλυση της δημοκρατίας και την επιβολή ολοκληρωτικών αντιλήψεων στις κοινωνίες μας.

Και καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται, φαίνεται ότι και η εξαθλίωση,η υποβάθμιση της παιδείας και ο ολοκληρωτισμός ξανασυναντιούνται ως τρίπτυχο, για να εφαρμοστούν αυτή τη φορά οι νεοφιλελεύθερες συνταγές.

Επανέρχεται όμως το ίδιο επίκαιρο παρά ποτέ και το σύνθημα «ΨΩΜΙ , ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» για να συμπυκνώσει όλα αυτά τα οποία αποτέλεσαν το στόχο των μνημονιακών κυβερνήσεων και για τα οποία θα χρειαστεί να ξαναδώσουμε αγώνες όλοι μαζί ως ενιαίο και ισχυρό μέτωπο.
της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Το σκοτάδι που έπαυσε τη φωνή της Δημόσιας Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης ήταν απολύτως εναρμονισμένο με το σκοταδισμό που επέφεραν οι πολιτικές οι οποίες εφαρμόζονται στον τόπο μας εδώ και τρία χρόνια δημιουργώντας συνθήκες διαβίωσης ακόμη και προ-πολεμικές και βάζοντας τη χώρα σε πολύ επικίνδυνες περιπέτειες έτσι ώστε να αμφισβητείται η δυνατότητά μας να επιβιώσουμε πλέον και ως χώρα με το δημόσιο πλούτο να ξεπουλιέται και να δεσμεύεται για δεκαετίες και τα θεσμικά εργαλεία για να υπερασπιστούμε στοιχειώδη δικαιώματά μας , να έχουν παραδοθεί σε ξένα κέντρα αποφάσεων από τους ιθαγενείς υπαλλήλους τους.

Και πόση ελευθερία στην έκφραση μπορεί να αντέξει στ' αλήθεια μια δημοκρατία που καταργείται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου , τις οποίες περιφέρουν οι εγχώριες μαριονέτες της τρόικας με λεονταρισμούς στον εξαθλιωμένο πλέον πολίτη αλλά απολύτως υποτακτικοί και εθελόδουλοι μπροστά στα δικά τους αφεντικά ;
Βαριά κι ασήκωτη η δημοκρατία όταν εχθρό τους θεωρούν το λαό που όταν αντιστέκεται τον καίνε με χημικά και τον "συμμορφώνουν"με φύλλα επίταξης γιατί δεν αντέχουν όχι να διαπραγματευτούν μαζί του αλλά ούτε να ακούσουν τη φωνή του.
Κι αυτή ακριβώς τη φωνή θέλησαν με τη μέθοδο του γόρδιου δεσμού , όπως φιλάρεσκα δήλωσαν κάποιοι από το τρικομματικό στρατόπεδο -παραλληλίζοντας ίσως τον πρωθυπουργό της χώρας με τον Αλέξανδρο (;) - να διακόψουν.
Ακόμη κι αν η ΕΡΤ ήταν χειραγωγούμενη από τις διορισμένες κάθε φορά διοικήσεις των εκπροσώπων του δικομματισμού,δεν ταυτίζονταν από τους πολίτες με τα υπόλοιπα μιντιακά μέσα των υπεργολάβων και επιχειρηματιών αλλά την ένιωθαν σαν τη δική τους φωνή έστω παραποιημένη , αλλά με την προσδοκία κάθε φορά ότι τουλάχιστον στη δημόσια ραδιοτηλεόραση κάποια δυνατότητα παρέμβασης έχουν και τη δικαιούνται .
Η μεγάλη κινητοποίηση του κόσμου πανελλαδικά που έσπευσε να συμπαρασταθεί και να συμπαραταχθεί στον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ ,δεν αποτελεί μόνο ένα σαφές μήνυμα ότι ο λαός μας που τόσο βάναυσα χτυπήθηκε , δεν έχασε το κουράγιο του να αγωνίζεται. Δεν έκανε μόνο φανερή την ευαισθησία του σε θέματα δημοκρατίας, αλλά είναι και δείγμα πραγματικής ωριμότητας . Γιατί η ωριμότητα δεν εκφράστηκε ούτε επειδή δεν αντιδρά ο κόσμος γιατί τάχα επικροτεί τις πολιτικές σε βάρος του,όπως κατά καιρούς σπεύδουν να προκαταλάβουν τάχα ερμηνεύοντας τις αντιδράσεις μας οι εσωτερικοί υπάλληλοι της τρόικας και τα παπαγαλάκια τους.Ούτε όπως θρασύτατα δήλωσε ο βουλευτής της ΝΔ Σπηλιωτόπουλος δείγμα ωριμότητας αποτελεί ότι οι Έλληνες αναθεωρούν τον τρόπο ζωής τους και γι' αυτό πουλούν σπίτια,αυτοκίνητα και αλλάζουν δουλειά!!!
Είναι πράξη ωριμότητας γιατί δεν έπεσαν για άλλη μια φορά θύματα του διχασμού και της αντιπαράθεσης μεταξύ των κοινωνικών ομάδων που με τόσο ζήλο ως μέθοδο εφαρμογής της πολιτικής της ακολουθεί η κυβέρνηση και έσπευσαν να υπερασπιστούν αρχές και αξίες πάνω από μικρότητες και ιδιοτέλειες : το δικαίωμα στην εργασία,στην ελευθερία της έκφρασης,στη Δημοκρατία.
Η αυλαία που βίαια έπεσε μπροστά στα μάτια χιλιάδων ανθρώπων το βράδυ της Τρίτης ο κόσμος θα την ανοίξει κύριε πρωθυπουργέ.
Και δε θα σηκώσει μόνο την αυλαία ...
Θα αλλάξει και το έργο μαζί με τους πρωταγωνιστές και τους κομπάρσους...